Groeten uit Bouwvakstan
Hallo Nederland,
Hier in Bouwvakstan is de hitte echt uitgebroken. In de stad Shimkent (waar Elmira en ik op dit moment twee keer per week heengaan) is het 38 graden in de schaduw. In Zhabagly is het relatief uit te houden en komt de temperatuur in de schaduw niet boven de 30 graden. ’s Nachts is het koel en Elmira en ik slapen tegenwoordig buiten op de veranda.
Het bouwvakken verspreidt zich als een virus. Ook Elmira is nu bezig om de muren in huis te stukadoren en de scheuren rond de deurkozijnen netjes weg te werken. Komende week wil ze buiten alle kozijnen en het hek verven. Komende week? Komt ze niet naar Nederland? We houden het nog even spannend. Je kunt meer lezen verderop in deze e-mail.
Het badkamerproject nadert zijn voltooiing. De voegen tussen de tegels zijn gevuld, het grootste deel van de muur is gestukadoord en gisteren hebben we in Shymkent matglas gekocht voor de ramen. Nu kan er niemand meer naar binnen gluren als er gedoucht wordt. Wel is het nu wat vochtiger binnen want de architect heeft aan ventilatie niet gedacht (ventilatie mist ook in de WC’s en badkamers van het hotel, dus waarschijnlijk is het Kazachstaanse traditie).
De waterleidingen zijn geverfd. Alleen moet ik de onderste 15 centimeter van de waterleiding in de WC en de afvoer van het wasbakje daar nog zwart verven. Elmira was hevig verbaasd dat ik zowel witte als zwarte verf kocht om de waterleidingen te verven. Toen ik haar uitlegde dat ik de onderste 15 centimeter van de buizen zwart wilde verven omdat de onderste rij tegels in de WC ook zwart is keek ze me aan of ik van Mars kwam. Misschien kom ik ook wel van Mars maar ik betaal de pot verf (halve euro) dus het worden leidingen in Nederlandse stijl en niet Kazakse kliederstijl.
Er is inmiddels ook water in de keuken. Op één van de foto’s zien jullie de trotse Elmira de afwas doen in de wasbak in de keuken. Het model wasbak zou je in eerste instantie niet in een keuken verwachten, maar deze wasbak was nog over omdat de gespecialiseerde bouwvakkers vergeten hadden een afvoer voor een wasbak in de doucheruimte aan te leggen. Zo heeft het beestje nog een nuttige bestemming gekregen.
Het aanleggen van een waterleiding en afvoerbuis is bij de Kazachstaanse bouwwijze relatief gemakkelijk. Men neme een ouderwetse booromslag, een 20 mm metaalboor, en binnen een minuut ben je door 40 centimeter muur. Vervolgens pook je wat met een stuk betonijzer en hoepla, de afvoerbuis van 5 centimeter doorsnee past er met gemak doorheen. Het huis is gebouwd van leem en stro met een laagje van 2 millimeter specie aan de buitenkant en het verbaast mij nu niet meer dat bij de recente aardbeving in de buurt van Taras (waar we met de bus doorheen zijn gereden) 7000 huizen total-loss zijn geraakt. De kartonnen dozen waar daklozen in Nederland in wonen zijn nog degelijker van makelij.
Ruslan is met zijn hobby bezig, dat wil zeggen sleutelen. Op dit moment ligt de tractor al vier maanden uit elkaar. Over enkele dagen moet hij gebruikt worden om te maaien en te hooien dus dat wordt nog spannend. In mei werd mij gezegd dat de cabine opnieuw gelast moest worden en er een hydrauliekslang lek was. Inmiddels weet ik beter. De volledige motor is gereviseerd inclusief cilinders, kleppen, krukas, alle lagers, bovendien zijn er nieuwe lagers in de stuurinrichting gekomen, is er een nieuwe compressor op gekomen, een nieuw chassisframe en er moet nog een nieuwe cabine op. Op de foto zien jullie de huidige staat van de tractor. Ik denk dat jullie het met mij eens zijn dat het optimistisch is om te denken dat hij komende vrijdag weer rijdt.
Civilisatie komt soms met kleine dingen. De tuinslang was maar enkele meters lang en daardoor was het niet mogelijk om de bloemen voor het huis te sproeien. In een genereuze bui heb ik daarom 11 meter extra slang gekocht (de volledige voorraad van de winkel) en de slang is direct nuttig ingezet om de ramen te wassen.
De tussenstand van de kledenwasserij: op dit moment zijn er 8 kleden uit het dorp op de oprit geboend en gewassen.
[…]
En dan nu het verhaal waarom wij twee keer per week in Shymkent zijn (de stad die vanwege zijn hitte door mij al omgedoopt is tot Crematorikent). Om het huwelijk in Nederland geregistreerd te krijgen is slechts één Kazachstaans document nodig, een zogenaamde apostille waarop een ambtenaar op provincieniveau verklaart dat ons trouwboekje echt is. Simpel, in Nederland heb ik vier apostilles gehaald voor documenten en dat koste mij 10 minuten. Maar jullie begrijpen het al, bij deze hitte werken de ambtenaren niet meer zo hard (anders ook niet trouwens) en dus gaan we twee keer per week onverrichter zake naar Crematorikent. We kopen dan uiteraard ook nieuwe bouwmaterialen in (en Ruslan onderdelen voor de tractor) dus echt nutteloos zijn deze bezoeken niet, maar helemaal vlekkeloos gaat het ook niet. Probleem is, dat het huwelijk binnen zes maanden na voltrekking in Nederland geregistreerd moet zijn, anders zijn de documenten volgens de Nederlandse wet verjaard; en dan ben ik voor de Kazachstaanse wet getrouwd en voor de Nederlandse niet. Dat lijkt mij geen prettige optie. Vandaar dat wij toch gebrand zijn op een snelle voltooiing van deze procedure.
De apostille is ook nodig voor de visumaanvraag voor Elmira. Wanneer we kunnen aantonen getrouwd te zijn gaat de verlening van een visum door de ambassade veel sneller. Het viel mij bij de eerste bezoeken aan Crematorikent al op dat Elmira het niet echt erg vond dat de apostille procedure niet vlekkeloos verliep. Ze had het maar over jonge biggetjes die in augustus geboren zouden worden, werk op de school dat ze misschien in september wilde doen dus enkele dagen geleden heb ik haar maar eens op de man (vrouw) af gevraagd of ze nou wel of niet naar Nederland wilde. Heel politiek antwoordde ze dat ze wilde zijn waar ik ook was, maar dat ze zich in Nederland wel erg zou vervelen en dus eigenlijk veel liever in Kazachstan was. De trage procedure kwam haar dan ook niet erg ongelegen. In augustus wilde ze bovendien graag in Kazachstan zijn om haar moeder te ontlasten omdat er in die periode door het hooien erg veel werk op de boerderij te doen is. Bovendien wilde ze (als handelaar van de familie) dan vers geoogst voer inkopen voor de varkens omdat dan de prijs het laagst was door het vele aanbod. We hebben daarom afgesproken dat ik eerst naar Nederland ga en dat zij in september voor maximaal anderhalve maand (maar eigenlijk wil ze liever maximaal een maand) mij volgt.
Ik mag mij tegenwoordig trouwens ook boer noemen omdat we binnenkort eigenaar zijn van drie koeien. Door pappa en mamma krijgen we vanwege ons huwelijk een koe of stier aangeboden, van de rest van de familie een tweede exemplaar, en Elmira heeft het plan om nog een derde koe van haar ouders te kopen. Op dit moment is de prijs op de veemarkt ontzettend laag vanwege twee redenen. Ten eerste is het in het land nu te warm om vee over lange afstanden te transporteren. Daarom wordt er weinig vee naar de noordelijk gelegen steden vervoerd waardoor er op de markten aan de zuidrand van het land een overschot is. Bovendien is juli de traditionele maand dat het schoolgeld voor de kinderen betaald moet worden. Veel ouders verkopen daarom in deze periode vee om dit te kunnen betalen. Door deze twee redenen is de prijs voor vee in juli en augustus altijd veel lager dan in de rest van het jaar. Omdat Elmira haar ouders geld nodig hebben voor de dagelijkse uitgaven (jullie bijdragen zijn grotendeels gebruikt om de oprit, de badkameruitbouw en het stukadoren van de boerderij in de bergen te betalen) willen ze op de eerstvolgende markt een koe verkopen. Elmira wil nu als volleerd speculant tegen de huidige marktprijs dat dier kopen, om hem vervolgens in november als het koud wordt en de vraag naar vlees toeneemt weer te verkopen. Mijn vermoeden is, dat dit in de toekomst nog wel vaker gaat gebeuren en dat wij zo langzamerhand de hele veestapel van Elmira’s ouders overnemen.
Zo, dit was weer een hele lap tekst. Geniet van de foto’s en over een week ben ik weer bij jullie dus waarschijnlijk is dit voorlopig mijn laatste e-mail uit Kazachstan.
Lammert en Elmira
De foto’s:
15 jaar hebben Elmira en haar moeder gewacht op stromend water in de keuken, nu ze een schoonzoon uit Nederland hebben is het eindelijk zo ver.
Elmira werkt de scheuren bij naast de kozijnen in huis
Wie durft er een taart op de verwedden dat deze tractor komende vrijdag weer gereed is?
Civilisatie komt soms met eenvoudige dingen.
Het raam met figuurglas, en het handdoekenrek en plankje voor de shampoo, spons etc. in de badruimte. Het gestukadoorde deel is nog vlekkerig omdat het op de foto net gestukadoord was maar is nu inmiddels strak wit. Uiteraard naast de wasmachine de wasmand, een echt Westers attribuut.
Het wasbakje in de toiletruimte nadat ik een nieuwe afvoer gemonteerd heb, hem opnieuw (stevig) tegen de wand heb geschroefd, de voegen gevuld en de buizen geverfd. De onderste 15 centimeter van de afvoerpijp en de waterpijp moeten nog zwart geschilderd en het cement moet nog wit gestucadoord.
[…]
Dit bericht heb ik op 9 juli 2003 aan mijn familie gestuurd. Sommige stukken met een persoonlijke tint zijn verwijderd i.v.m. publicatie op internet.
