Lammert's Weblog

Hallo Holland,

Dat er sneeuw gevallen is, is niet de enige verandering hier in het dorpje in Kazachstan. Ook op andere vlakken is het nodige veranderd, zo is de benzineprijs bijna verdubbeld ten opzichte van een half jaar geleden: Desastreus voor de keuterboertjes met hun benzineslurpende oude Russische tractoren, die al nauwelijks hun hoofd boven water konden houden. Na drie jaar economische groei van 10% per jaar zou er wel eens een recessie aan kunnen komen.

De gaten in de grond voor de opvang van het overtollige water van de douche, toilet en keuken zijn inmiddels vervangen door een heuse aansluiting op de riolering. Dat is ook wel noodzakelijk want na twee dagen niet gebruiken stond er 10 centimeter ijs in de WC pot. Dat de WC twee dagen niet gebruikt werd kwam doordat Elmira naar Almaty was om mij op te halen. Je raadt het dus al, de rest van de familie gebruikt ondanks de buitentemperaturen nog steeds het gat in de grond.

Mijn inschatting is, dat baboeska Rostov minimaal 95 wordt. Deze taaie Russin heeft wat last van achteruitgaande geestelijke vermogens (ze krijgt zo’n kindse glimlach op haar gezicht) maar het is met name de omgeving die daar hinder van ondervindt, niet zijzelf. Ze woont nu in het huis in het dorp en elke ochtend staat ze vroeg op om het kippenhok uit te mesten. Daarna schept ze het pad sneeuwvrij en zoekt ze alle rommel bij elkaar om op te stoken in de banje. De hele dag is ze buiten, ondanks de vrieskou, en eten doet ze niet meer dan nodig; en dat is niet veel… Nu ik dit mailtje schrijf doet ze de afwas. Als het hotel straks klaar is zou het een goede hulp zijn.

[…]

Dat dit dorp niet zonder zijn oude tradities kan blijkt ook wel uit de overbuurman Jirzan. Jirzan kennen jullie vast nog wel als de overbuurman met de jeep die ons o.a. naar de Aksu kloof gereden heeft. Jirzan is zich er duidelijk bewust van dat hij, ondanks zijn bruisende leeftijd van 26, met zijn pokdalige gezicht en zijn buikje niet zo in de smaak valt bij de gemiddelde Kazachse vrouw dus heeft hij zijn ouders gevraagd een aanstaande bruid op te zoeken. Na vier vrouwen die niet aan de smaak van Jirzan voldeden is nu in een dorpje vlakbij een geschikte kandidaat gevonden. De ouders hebben overeenstemming bereikt over de bruidschat en iedereen weet ervan, behalve de vrouw zelf. Jirzan rijdt nu periodiek door het dorpje om te kijken of zijn aanstaande buiten loopt en als dat zo is zal hij haar volgens oud Kazachse traditie ontvoeren in zijn jeep en naar zijn ouderlijk huis brengen. Lang leve de gelijkheid tussen man en vrouw!

We leven in 2003, maar volgens Elmira vindt nog steeds 25% van alle huwelijken in Zhabagly op deze manier plaats. Het geeft een wat genuanceerder beeld op het hoge echtscheidingspercentage in de regio.

[…]

Gisteren zijn we wezen kijken naar een te koop staand huis. Volgens Elmira en haar vader het huis waar het minste reparatie noodzakelijk is. Vroeger is het van een tante van Elmira geweest, het is later gekocht door een Oezbeekse familie die nu in een andere plaats wil wonen en het huis weer te koop aan biedt. “Het minste reparatie is nogal een relatief begrip. Er is geen toilet, de waterleiding is buiten, maar op dit moment bevroren dus het is mij een raadsel hoe de zes mensen die er nu wonen overleven. De kozijnen zijn bij de bouw geschilderd maar later nooit weer, het dak van zo’n slechte kwaliteit dat het er bij een storm al eens in zijn eentje vandoor is gegaan en in één kamer was het maar beter dat ik niet naar de hoek liep want de houden vloer was daar door de paddestoelen nogal veerkrachtig…

Samen met 3 hectare grond kwam dit idyllische optrekje op drieëneenhalf duizend dollar, dus zeg maar drieduizend euro.

Zelfs Elmira vond de prijs prestatieverhouding niet helemaal in de haak maar dit was het beste wat op dit moment te koop was. Dus waarschijnlijk gaan we toch maar bouwen, kunnen we het toilet en douche direct meebouwen en isolatie aanleggen zodat we ’s winters niet koud zitten.

Want aan kou hebben de Kazachen een hekel. Het is gebruikelijk dat ze met muts op en twee truien aan in dezelfde kamer zitten waar ik van mijn overhemd mijn mouwen nog opgestroopt heb. Duidelijk een kwestie van genetische aanleg volgens mij. Ik begin er langzaam achter te komen dat het niet voor niets is dat het juist de Nederlanders zijn die je overal ter wereld vindt. Waarschijnlijk is de combinatie van de natte winderige herfst, koude winters, druilerige lentes en zompige zomers ideaal om een sterk ras te kweken dat zich aan elke weersomstandigheid kan aanpassen.

Zo, tot nu toe de opbeurende verhalen voor vandaag, zodra er weer wat melden is komt er weer een berichtje uit dit verre land. Dat zal wel nooit zo lang duren want vanavond ga ik naar een originele Kazachse bruiloft om te zien hoe onze eigen bruiloft ook gevierd had kunnen worden.

Groeten uit Kazachstan

Dit bericht heb ik op 18 december 2003 aan mijn familie gestuurd. Sommige stukken met een persoonlijke tint zijn verwijderd i.v.m. publicatie op internet.