De huidige generatie computers is uitgerust met snelle processoren. Deze processoren zijn vaak sneller dan de supercomputers van enkele jaren geleden. Toch maken de meeste mensen maar weinig gebruik van de rekenkracht van hun computer. Meestal staat de processor te wachten op nieuwe opdrachten. Niet zelden zal een computer 95% of meer procent van de tijd niets staan te doen. Je zou deze tijd kunnen gebruiken om mee te helpen om ziekten als Alzheimer en Parkinson uit te bannen.
Een processor slijt niet van extra werk. Dus het is geen probleem de onbenutte rekentijd te gebruiken voor zinvolle doeleinden. Een van de mogelijkheden is het Folding@Home project van Stanford University in de VS. Deze universiteit voert simulaties uit van eiwitten in de hoop meer inzicht te krijgen in de biologische processen die daarmee samenhangen en zo oplossingen te vinden voor ziekten als Alzheimer, BSE en Parkinson.
Dergelijke simulaties kosten ontzettend veel rekenkracht. Meer rekenkracht dan op een enkele supercomputer beschikbaar is. Daarom heeft Stanford University in 2000 een project opgestart om via internet met elkaar verbonden computers deze simulaties uit te voeren. Sinds 2000 hebben al meer dan 1.000.000 computers delen van de simulaties uitgevoerd. Jouw PC kan er ook een van zijn.
Ik heb sinds kort Folding@Home op mijn computers geinstalleerd en het heeft geen enkele impact op de snelheid van de computer. Het rekenproces loopt in de achtergrond op zeer lage prioriteit en verstoort daarmee niet de normale bezigheden. Ook een permanente internet verbinding is niet noodzakelijk. De computer wisselt slechts een keer in de paar dagen de rekenresultaten uit, dus ook als je alleen een inbelverbinding hebt is meedoen aan Folding@Home een goede keuze.
Er zijn twee mogelijkheden om mee te doen. Allereerst kan dit via Google op compute.google.com. Daarnaast kun je je rechtstreeks aanmelden bij de universiteit op folding.stanford.edu/download.html
Folding@Home is beschikbaar voor Windows, Linux en Mac computers.
Lammert
Mijn terugreis naar Kazachstan is definitief geboekt. Zaterdag 26 februari vertrek ik naar Almaty. Elmira zal me daar komen ophalen. We gaan terug per trein omdat dit op dit moment het enige vervoermiddel is dat zonder problemen de metershoge sneeuwwallen kan weerstaan. Het permanente goederenvervoer tussen Almaty en het westen houdt de treinverbinding open. Bovendien hebben de Sovjets op alle kwetsbare plekken rond de spoorlijn wallen en boomsingels aangelegd om het opwaaien van sneeuw te beperken. De trein was immers een van de belangrijke transportmiddelen voor troepen en materieel verplaatsingen van het rode leger.
Ongeveer elk jaar neem ik een andere luchtvaartmaatschappij. Niet zozeer omdat ik graag alle maatschappijen wil uitproberen, maar omdat de prijs verhoudingen elk jaar weer anders liggen. In 2002 heb ik gebruik gemaakt van British Airways. BA had een vlucht van Londen naar Baku en dan verder naar Almaty. Op het traject naar Baku waren veel passagiers, maar op het laatste stuk van enkele duizenden kilometers was het aantal passagiers op een hand te tellen. Daarom stuntten ze in dat jaar met de prijzen om meer mensen op de vlucht naar Almaty te lokken. Dat is niet gelukt—de vlucht bestaat niet meer—maar ik heb van deze stuntprijzen goed kunnen profiteren.
In 2003 bleek Lufthansa de beste keuze. Door de concurrentie die zij ondervonden van Air Kazakhstan op de vlucht tussen Frankfurt en Almaty waren ze gedwongen hun prijzen laag de houden. KLM daarentegen met een monopoliepositie op Amsterdam – Almaty kon vrijelijk zijn prijs definieren en lag meer dan driehonderd euro boven de prijs van Lufthansa.
2004 is het jaar van het faillisement van Air Kazakhstan. Lufthansa zag zijn kans en verhoogde per 2005 zijn prijzen op de vlucht naar Almaty. Een nieuwe luchtvaartmaatschappij nam echter nu een deel van de buitenlandse verbindingen van Air Kazakhstan over. Air Astana opende een vlucht tussen Amsterdam en Atyrau—de basis van de olieindustrie—met een directe aansluiting op Almaty. Tegelijkertijd verbood de Kazachstaanse regering chartervluchten vanuit het buitenland op Atyrau om zo concurrentie voor Air Astana te voorkomen. Mijn ervaring vorig jaar was dat de vlucht tussen Amsterdam Atyrau bomvol zit met mensen die werken in de olieindustrie. De business class zit vol met de managers en de economy class is gevuld met de reguliere arbeiders. De meeste passagiers op dit traject zijn Amerikanen. De vlucht van Atyrau naar Almaty zit vol met Kazachstanen. Met zo’n permanent volgeboekt toestel heeft Air Astana zijn prijzen voor het totaal traject Amsterdam – Almaty tot ver onder die van KLM gebracht. KLM heeft gereageerd door zijn prijzen ook enkele honderden euro’s in de min bij te stellen.
Vanwege het gedoe op het mini vliegveldje van Atyrau bij het overstappen vlieg ik deze keer dus met KLM. Maar bij welke maatschappij ik de volgende vlucht boek? Ik zou het niet weten.
