Kip met appel
De specerijen zijn binnen en dus moet ik beginnen met mijn kookkunsten te vertonen. Dat is nogal lastig, want veel voedselvoorraad houden ze hier in Kazachstan niet aan. Voor de meeste recepten die in het kookboek staan zijn ingrediënten nodig die niet op voorraad zijn. Daarom zoek ik op www.kiprecepten.nl naar een eenvoudig kiprecept met zaken die wel voorhanden zijn. Het wordt kippenbout met appel. De amandelen uit het recept vergeet ik gemakshalve maar even, die hebben we niet.
De kippenbouten die Elmira zojuist heeft ingekocht hebben elk het formaat van een volledige Nederlandse kip. Het meest hoogwaardige kippenvlees wordt hier duidelijk niet verkocht. De bouten lijken meer op de resten van uitgerangeerde overjarige legbatterijkippen. Het recept gaat uit van 4 bouten, maar er passen maar twee in de pan. Dat is bij dit formaat poten ook ruim voldoende voor een maaltijd voor vier personen.
Het eerste probleem doemt op. De poten zijn diepgevroren en over een paar uur willen we al gaan eten. Fatsoenlijk ontdooien en zout en specerijen voldoende in de poten te laten trekken zal betekenen dat we vandaag niet meer kunnen eten. We besluiten het erop te wagen en te hopen dat de smaakmakers in de korte tijd nog voldoende hun weg tot het binnenste weten te vinden. We volgen nauwkeurig het recept, voegen na 40 minuten de appelschijfjes en kaneel toe. Nog tien minuten en dan kunnen we eten.
Riiinnnnggg, de radiotelefoon gaat. De twee knechten op de boerderij hebben ruzie gekregen om het een of ander en één van hen heeft het voor gezien gehouden. Hij is nu lopend op weg naar huis. Dat is uiteraard niet de bedoeling en Ruslan gaat met de jeep op pad om de knecht op weg naar huis op te pikken en weer naar de boerderij terug te brengen. Niet veel later arriveert mijn schoonvader. Ook hij wil zich graag bemoeien met de problemen op de boerderij. Of Elmira hem met de auto niet even kan brengen naar de waterkrachtcentrale, vanaf daar zal hij wel verder naar de boerderij lopen.
Al met al lopen de tien minuten nogal uit en vijfenvijftig in plaats van tien minuten sudderen de appeltjes tussen de kippenpoten voordat ze opgediend worden. Hier en daar is het geheel aan de pan vast blijven plakken, maar gelukkig nog niet echt aangebrand. Wel zijn de poten flauw, het zout en de specerijen hebben hun werk niet goed kunnen doen. De appelschijfjes zijn wel lekker geworden. Een goed idee om in het vervolg de kippenpoten wat vroeger te kopen en te laten ontdooien. Maar ja, dit was ook mijn eerste experiment.
