De vliegreis
Was ik de vorige keer er nog vast van overtuigd dat in het vervolg met KLM zou reizen, de absurd hoge prijs die ze durven te vragen voor een ticket wanneer je langer dan een maand in Kazachstan verblijft heeft mij nu toch weer anders doen besluiten. Dus mijn Flying Dutchman card blijft voorlopig even ongebruikt omdat ik weer eens met Lufthansa vlieg.
Er is een groot nadeel aan de Lufthansa vlucht: je moet er zo vroeg je nest voor uit. Daar is nu zelfs geen sprake van. De schipholtaxi die mij ‘s ochtends naar de luchthaven brengt is er al om half vier. Ik ben dus maar niet gaan slapen en heb deze tijd gebruikt om mijn spullen in te pakken. De schipholtaxi is zo vroeg, omdat een medepassagier al vroeg moet vertrekken. Heb ik in ieder geval voldoende tijd om op Schiphol mijn bagage in te checken en nog even met Elmira te bellen dat ik er aan kom.
De vlucht van Amsterdam naar Frankfurt gaat in een toestel van Lufthansa met de oude indeling. Dat wil zeggen dat er de grijze stoelen in staan met voldoende beenruimte waarmee ze in het verleden zoveel reclame hebben gemaakt. De vlucht vanaf Frankfurt gaat in een ander toestel. Deze hebben ze waarschijnlijk overgenomen van een failliete maatschappij—ik hoop tenminste niet dat dit hun nieuwe indeling wordt—want de stoelen staan opeen gepakt met nauwelijks beenruimte voor mij. Gelukkig is de plek naast mij nog vrij en kan ik daardoor schuin gaan zitten. Niet echt een ideale houding, maar het gaat.
En toch is het niet nodig dat Lufthansa haar stoelen op deze manier indeelt. In het toestel zijn zeker 50% van de zitplaatsen leeg, en ik heb—afgezien van de Air Astana vlucht—nog nooit een vlucht naar Kazachstan meegemaakt waarbij alle stoelen bezet waren.
In Kazachstan gaan de dingen ongewoon snel. Ik beland bijna vooraan de rij met wachtenden voor de paspoortcontrole en ben daar dus vlot doorheen. Net als ik naar de bagageband loop zie ik mijn blauwe tas met rode kofferriem voorbij komen. Ik neem een kort sprintje en vis de reistas nog net op tijd van de band voor hij weer op zijn rondje achter de couliezen verdwijnt. Achter de glazen schuifdeur staat Ruslan mij al op te wachten waardoor we om half elf ‘s avonds op ons logeeradres zijn. En dat is weer een voordeel boven KLM. Die vlucht komt pas in de nacht aan.
