Tijdens ons bezoek aan de gynaecoloog in Wanovka hebben we even een blik geworpen in de verloskamer van het ziekenhuis. Niet een erg idyllische ruimte en ik kan me voorstellen waarom de Kazachse mannen niet staan te trappelen om de geboorte van hun kroost bij te wonen. Het gemiddelde abattoir in Nederland is sfeervoller ingericht. Daarom zijn we vandaag in Shymkent opzoek gegaan naar een alternatieve plek om Knufsik ter wereld te brengen.
Elmira heeft in het begin van de zwangerschapsperiode in het zesde ziekenhuis in Shymkent gelegen. Naast dit ziekenhuis is de Oerombayev privé-kliniek gelegen. Een kliniek gespecialiseerd in gynaecologie. We zijn indertijd al eens binnen geweest om een echo te laten maken. Eind vorig jaar was er een wachtlijst voor de kliniek, maar nu is het er relatief rustig met bevallingen. Het krijgen van een kind is in Kazachstan nog altijd een seizoengebonden bezigheid waarbij de meeste geboortes in de laatste maanden van het jaar plaatsvinden; waarschijnlijk als gevolg van verveling tijdens de lange koude wintermaanden.
Een gynaecoloog legt het ons uit. Een bevalling kost 65000 Tenge. Daarbij is alles inbegrepen tot en met het eten, de ochtendjas en slippers van de nieuwe moeder en de Pampers van de kleine. Voor elke dag korter of langer wordt 6700 Tenge berekend. Bij een korte opname krijg je geld terug, bij een verblijf langer dan vijf dagen kost het wat meer. En de echtgenoot? Die mag er natuurlijk bij zijn.
Elmira en ik hoeven niet lang na te denken, er moet al heel wat geks tussenkomen wil Knufsik niet hier ter wereld komen. Volgende week donderdag of vrijdag worden we verwacht voor een basisonderzoek waarin wordt gekeken hoe Knufsik erbij ligt, worden bloedgroepen vergeleken en dergelijke.
Vannacht heb ik uitzonderlijk goed geslapen. Tegen elven stap ik mijn bed uit. Wanneer ik terugloop naar de slaapkamer om mijn contactlenzen in te doen zie ik dat van mijn laptop nog slechts één lampje op het front brandt. Dat betekent dat de stroom uitgevallen is en het apparaat nu op de batterij werkt. Ik sluit de computer af omdat ik hem vandaag toch niet nodig zal hebben en ik haal voor de zekerheid de stekker uit het stopcontact. Ongeveer één keer per jaar komt het voor dat men bij het opnieuw inschakelen van de stroom in het transformatorhuis 380 Volt op de lijn zet in plaats van 220 Volt, en dat zou zonde zijn van mijn mooie laptop.
Het is niet de eerste keer dat de stroom uitvalt. Vroeger werd de stroom voornamelijk overdag afgeschakeld als er een boom dicht bij een bovenleiding moest worden gekapt. Nu is overbelasting echter steeds vaker de oorzaak.
In het dorp staan enkele transformatoren. Het hele oostelijke deel van Zhabagly is aangesloten op één van deze transformatoren en juist in dit deel van het dorp heeft de laatste tijd de beschaving zijn intrede gedaan. Niet alleen ben ik hier komen wonen, maar het is ook de transformator waarop het hotel van Belousov is aangesloten, en alle huizen waar recentelijk met buitenlandse subsidie een boiler is geplaatst om voor een warme douche te kunnen zorgen als toeristen bij de lokale bevolking willen slapen.
En deze transformator is nu overbelast. Dit heeft de afgelopen tijd al vier keer voor een opgefikte centrale elektriciteitsmeter gezorgd. Nu is het eindelijk zover, dat men een automatische hoofdzekering voor de elektriciteitsmeter wil plaatsen. Hiermee wordt wel het probleem van de kapotte meter opgelost, maar het capaciteitsprobleem blijft.
De centrale meter kan een maximale stroom aan van 60 Ampère. Voordat een dergelijke meter in vlammen opgaat moet er zeker een stroom van 80 tot 100 Ampère gedurende enige tijd lopen. Als nu ons deel van het dorp afgezekerd wordt op 63 Ampère, dan kun je op de eerstvolgende stroomuitval wachten. Hoe het de komende tijd zal gaan met de stroomvoorziening hier is dus nog maar even afwachten.
