Lammert's Weblog

Vlak na mijn aankomst in Almaty op 23 april heb ik met Elmira gebeld. Vanwege haar hoogzwangere status kon ze toen niet naar Almaty komen en moesten we noodgedwongen nog anderhalve dag wachten op ons samenzijn. Eén van de eerste dingen die Elmira mij toen door de telefoon vertelde was dat Terra het leven had gelaten. Terra was één van de beste koeien van mijn schoonouders.

Elke dag wordt het vee onder begeleiding van een herder op de berghellingen geweid. Op sommige plekken komt in het voorjaar een kruid voor dat bij vee in de darmen voor enorme gasvorming zorgt waaraan het onfortuinlijke dier bij niet snel ingrijpen binnen een kwartier kan overlijden. Vorig jaar is dat met onze Wietske 1 gebeurd en nu was Terra het ongelukkige slachtoffer. Snel ingrijpen, wat bestaat uit het met een mes een opening maken door de huid naar de pens zodat het gas kan ontsnappen mocht niet meer baten.

Het merendeel van het vlees van Terra is verkocht. Vandaag eten we het restant, klaargemaakt als Goulash.

Verslaving ja, zo kun je het rustig noemen. Kazachen zijn van oudsher theedrinkers. Niet één kop of twee, nee je hoort in Kazachstan minstens vijf koppen thee per keer te drinken voor je erbij hoort. Een theepot is hier al gauw twee tot vier liter en bij de wat traditionelere gezinnen wordt getapt uit de samofaar waar minimaal vijf liter warm water in zit.

Koffie wordt slechts door een enkeling gedronken. In de rijkere gezinnen Nescafé, in de armere gezinnen één of ander onbekend merk. Zo’n jaar geleden hebben we in Shymkent Moccona Continental Gold van Douwe Egberts ontdekt. Oploskoffie net als Nescafé, maar met een meer Nederlandse smaak. Het drinkgedrag in de familie is daardoor volledig omgeslagen. Er wordt nu vooral koffie gedronken en slechts sporadisch thee. Kennelijk hebben de Kazachen na eeuwenlang theedrinken ook door dat variatie van spijs doet eten.