Thuisgekomen worden de zaken bij elkaar gepakt die Elmira in de kliniek nodig zal hebben. Ondertussen heeft mijn schoonvader zijn vrouw in de bergen gebeld. Zij zal naar het dorp komen en mee naar Shymkent gaan. Het blijft tenslotte toch Elmira’s moeder. Terwijl ik de ramen van de auto nog eens van binnen en buiten goed schoonmaak—men is hier gewend om altijd met groot licht te rijden, ook op afstanden dat dat de tegenligger verblindt, dus elke glinstering moet worden voorkomen—wordt in huis een snelle maaltijd klaargemaakt. Tegen half tien zijn we gereed om te vertrekken.
De drukte op de weg naar Shymkent valt mee. Daardoor komen we iets na elven aan in de kliniek waar we Elmira achterlaten. Nog een laatste blik werpt ze in haar roze badjas naar mij voor de deur sluit. Deze nacht zullen wij op afstand doorbrengen. Elmira zal bellen zodra de eerste symptomen beginnen, zodat ik mij dan weer bij haar kan vervoegen. In de nacht rijden we weer naar Zhabagly waar we om half twee aankomen.
Vorig jaar hebben mijn schoonouders voor het eerst hooi in pakjes opgeslagen in plaats van los. Dit is zeer goed bevallen en daarom willen ze dat dit jaar weer doen. De pers waarmee de pakjes gemaakt zijn is vorig jaar gehuurd. Omdat dat vrij duur is willen ze dit jaar graag hun eigen pers gebruiken. Bovendien wil Ruslan in de periode dat hij niet op het eigen land hoeft te hooien zichzelf met tractor en pers verhuren aan andere boeren zodat daarmee de aanschafkosten kunnen worden terugverdiend.
Vandaag gaan we twee persen in Sayram bekijken. Elmira heeft dit contact opgedaan toen ze op pad was voor het verkopen van onze veeverlossers afgelopen winter. Periodiek koopt deze man landbouwapparatuur in Petropavlovsk in het noorden van het land waar er een overschot aan is. Die worden in het zuiden in onze regio dan weer verkocht. Een nieuwe pers zou ongeveer 2000 euro moeten kosten, een al gebruikt model wat minder.
Op de reis terug van Shymkent naar Zhabagly gaan we in Sayram even kijken. Mijn schoonvader is voor de gelegenheid mee om de apparaten op hun kwaliteit te beoordelen.
De persen zijn niet nieuw maar “functioneren nog als nieuw” zo verzekert de verkoper ons. Ze zijn uit het jaar 1985. Van eentje moet alleen de band even opgepompt worden, dan kan hij zo het veld in. Onze beoordeling is wat anders. Het metaal is op veel plekken doorgeroest, er is op vele plekken gelast om de boel bij elkaar te houden en praktisch geen enkel onderdeel is meer origineel. Als mijn schoonvader vraagt waar de grasopvoer zit die er normaal onder hangt zegt de verkoper laconiek “Ach, dat is gewoon wat metaal, dat kun je zo op de markt kopen.”
En de prijs, slechts 3000 dollar.
“Hmm” vraagt Elmira aan de verkoper: “Je had toch laatst een bijna nieuwe verkocht voor 300.000 Tenge?”?
“Ja dat klopt” zegt de verkoper die duidelijk minder snel is in hoofdrekenen.
“Volgens mij is 3000 dollar 390.000 Tenge dus dat is veel te hoog” antwoord Elmira.
De verkoper begrijpt nu dat hij te hoog heeft ingezet.
En wat deze roestbakken zullen opbrengen, 1000 dollar als hij geluk heeft. Tenslotte houden mensen hier in Kazachstan van oude rommel, maar wij kopen ze in ieder geval niet.
Vandaag gaan we weer naar Shymkent in verband met de naderende geboorte van onze Knufsik. De uitslag van het bacteriologisch onderzoek moet nu beschikbaar zijn en Elmira moet weer naar de gynaecoloog om te kijken wanneer ze moet worden opgenomen in de kliniek.
Volgens het laboratoriumonderzoek heeft Elmira geen voor Knufsik schadelijke bacteriestammen in haar neus en keel, de aanstaande pappa echter wel. Dat is niet zo gek, wanneer je ziet op welke plekken ik in de wereld al geweest ben. Het zou verrassend zijn als ik niet van één van deze plekken een interessante bacterie had meegenomen. De besmetting is echter niet dramatisch en tijdens de bevalling volstaat het dragen van een mondkapje. Daar valt overheen te komen.
Bij het onderzoek van de gynaecoloog blijkt Elmira behoorlijk verder in het zwangerschapsproces te zijn. Gisteren is Knufsik duidelijk ingedaald en op de echo is te zien dat het hoofdje naar beneden wijst. De ontsluiting is nu twee vingers—voor de kenners—en de gynaecoloog adviseert ons om ‘s avonds of de volgende ochtend vroeg terug te keren naar de kliniek zodat Elmira opgenomen kan worden. De bevalling zal niet meer dan één of twee dagen later zijn zo is de verwachting.
