En knufsik heet nu…
Wacht even, laat ik bij het begin beginnen. De nacht heeft Elmira in Zhabagly doorgebracht, omdat het onduidelijk was wanneer de bevalling daadwerkelijk zou beginnen. De eerste wee diende zich aan rond half tien. Tijd om naar Shymkent af te reizen want het kost toch twee uur om daar te komen. Hoewel we ons wel hadden voorbereid op een bevalling onderweg—en de benodigde spullen de laatste tijd altijd in de auto meenamen—zou het toch beter zijn om Knufsik in een wat professionelere omgeving ter wereld te brengen.
Onderweg neemt de frequentie van de weeën langzaam toe en verliest Elmira het eerste vruchtwater. Het kan nooit lang meer duren. Waarschijnlijk komen we tegemoet aan de wens van de gynaecoloog om het geen nachtbevalling te laten worden, zij wilde ook wel eens een goede nachtrust.
De omstandigheden in Shymkent zijn ronduit goed te noemen. Door de regenbuien de afgelopen dagen is het er behoorlijk afgekoeld, niet meer dan een graad of 24. Nu schijnt de zon. Knufsik heeft duidelijk redenen gehad nog een dagje te wachten in mamma’s buik.
De gynaecoloog schat dat het zo rond vier uur in de middag echt serieus gaat worden. Ik ga daarom nog snel even de stad in om wat te eten en een opwaardeerkaart voor Elmira’s mobiele telefoon te kopen zodat we elkaar na de bevalling zoveel kunnen bellen als we willen. Rond kwart over twee belt Elimra me op. Of ik snel terug wil komen, want de weeën worden nu sterker.
Ik was niet ver van de kliniek, dus binnen een paar minuten ben ik terug, dicht bij Elmira. Het ter wereld brengen van een kind blijkt geen lolletje te zijn. Terwijl ik—als derde echtgenoot ooit in deze kliniek—Elmira’s leed probeer te verlichten door haar rug te masseren en met haar de gang op en neer te lopen wordt de verloskamer in gereedheid gebracht. Uiteindelijk tegen zessen is Knufsik zover gezakt dat de daadwerkelijke bevalling kan beginnen.
De Sovjet Unie is traditioneel altijd het land geweest met de meeste artsen per hoofd van de bevolking. Dit, tezamen met de relatief lage lonen in Kazachstan, zorgt ervoor dat er een hele horde hulptroepen is komen opdraven. Niet alleen de gynaecoloog is bij de bevalling, maar ook een verlosassistente, een kinderarts met haar eigen assistente en een anesthesist voor het geval het op een keizersnede mocht uitlopen. En dan natuurlijk de aanstaande pappa als emotionele steun. Maar een groot deel van het werk moet Elmira toch alleen doen.
Half zeven (half drie in de middag Nederlandse tijd) is het moment daar. Het hoofdje komt tevoorschijn en niet lang daarna is ons eerste kind geboren.
Nathalie Bies Lammertovna heet ze vanaf nu.
Bij de geboorte 3400 gram en 53 cm.
