Naar Shymkent
Ik ga vandaag alleen naar Shymkent. De documenten van de geboorte worden vandaag opgemaakt en de dame die dat doet is alleen ‘s ochtends in de kliniek aanwezig. Het is dus zaak vroeg te vertrekken uit Zhabagly. Tegen negenen heb ik de auto gestart en ben ik onderweg.
Het geboortedocument van Nathalie kost weinig tijd. Het is een standaard document waarin is vermeld wanneer Nathalie is geboren, het gewicht en de lengte en de gegevens van de moeder en de kliniek. Morgen komt het grote feest wanneer met dit document de geboorteakte bij de burgerlijke stand moet worden opgemaakt. Daar moet ook worden vermeld dat ik de Nederlandse vader ben, dus dat zal wel wat meer hoofdbrekens kosten.
Met Elmira en Nathalie gaat alles goed. Door het beetje vruchtwater dat is achter gebleven ademt Nathalie aan één kant wat moeilijk door haar neus. Daardoor is het geven van borstvoeding aan de rechterkant wat gemakkelijker dan links, ze kan rechts wat gemakkelijker lucht krijgen als ze aan het eten is. Door de zuster en de kinderarts wordt de neus nu periodiek schoongemaakt en Nathalie knapt zichtbaar op.
Mamma Elmira is dolblij dat ze in deze privékliniek ligt. Ze kent de bizarre verhalen van haar zussen—Gulnara heeft januari vorig jaar Bigsultan het leven geschonken in het ziekenhuis in Wanovka en daar werd in die periode uit zuinigheid zelfs de kachel niet gestookt—en er is hier uitgebreid aandacht voor zowel haarzelf als de kleine.
Ik neem de kleine nog even in mijn armen. Het maakt haar duidelijk niets uit of ze in de armen van mamma of pappa ligt. Ze slaapt dat het een lieve lust is. Dat zal wel niet altijd zo blijven denk ik. Over een paar maanden begint het actieve leventje van dit jongste familielid.
Op mijn weg naar huis neem ik een toeristische route door het stadje Karabulak en dan verder naar het noorden door het glooiende terrein richting het Karatau gebergte. Even de zinnen verzetten en als toerist genieten van de eindeloze omgeving.
