2e keer pakjespers
Onze plannen om een pers te kopen om zelf hooipakjes te maken zijn er nog steeds. Via via hebben we het telefoonnummer van een andere handelaar in Sayram gekregen waar op dit moment ook een pers te koop zou staan. Omdat Elmira net thuis ga ik vandaag met mijn schoonvader het apparaat bekijken.
Sayram ligt niet ver van Shymkent en wordt voornamelijk bevolkt door Oezbeken. Het aantal Oezbeken is hier zo groot, dat zelfs de scholen in het Oezbeeks les geven. Iets wat in Nederland ondenkbaar zou zijn met al die geforceerde integratie die in Nederland tegenwoordig uitgevoerd wordt. Oezbeken hebben veel meer een handelsgeest dan Kazachen—die zich vooral thuis voelen in managementfuncties waar ze geen vuile handen krijgen—dus het is niet verbazend dat er juist in Sayram twee persen te koop zijn.
Nadat we na wat rondvragen het huis gevonden hebben zien we de pers al voor de deur staan. Hij lijkt wel verrekt veel op de pers die we een dikke week geleden gezien hebben. Ook de man die ons welkom heet was toen aanwezig. Het blijkt dat mijn schoonvader gisteren via de telefoon met zijn broer gepraat heeft. Het waren dus wel twee verschillende telefoonnummers en adressen maar het ging om dezelfde pakjespers.
Onverichterzake keren we daarom weer naar huis.
