Een nieuwe accu en koelkast
Wie de weblog gevolgd heeft zal al gelezen hebben dat wij gebruik maken van een oude doorgeroeste koelkast uit het Sovjet tijdperk. De gaten in de bodem zijn zo groot dat de elektromotor constant staat de draaien om de inhoud nog enigszins koel te houden. Dit heeft ook zijn neveneffecten. Het water uit de steeds weer nieuw aangevoerde vochtige buitenlucht slaat neer op het koelelement waardoor er minstens één keer per maand ontdooid moet worden om de inhoud van het vriesvak van het aangegroeide ijs te ontdoen. We zitten nu voor de derde dag achtereen zonder stroom en de inhoud van de koelkast hebben we zolang bij de overburen gestald. Een goede gelegenheid om een vervanger te kopen.
Goede elektrische apparatuur is alleen in Shymkent te koop. Daarom stappen we voor de tweede achtereenvolgende dag in de auto om in Shymkent inkopen te doen. Niet alleen een koelkast moet gekocht, ook een nieuwe accu voor de vrachtwagen. Gisteren hebben we bij het kopen van de imperiaal al op de autobazaar rondgekeken naar goede accus. Het was toen laat in de middag en de meeste stalletjes waren gesloten. Vandaag zijn we echter rond tweeën in Shymkent en zijn de meeste verkopers nog aanwezig. In Nederland is het kopen van een accu niet lastig. In Kazachstan kan dat echter de nodige hoofdbrekens kosten. Veel accu’s worden gemaakt in China en zijn van matige kwaliteit. Een levensduur van 6 maanden is geen uitzondering. Bovendien zijn niet alle accupolen geschikt voor de accuklemmen in onze vrachtwagen. Dat komt omdat onze vrachtwagen een 12 Volts elektrisch systeem heeft. Grote vrachtwagens zoals de Kamaz hebben net als Europeese vrachtwagens een 24 Volt boordspanning die wordt bereikt met twee in serie geschakkelde accus. Voor onze vrachtwagen is één zo’n accu voldoende, maar dan wel met de aansluitklemmen van een personenauto. Uiteindelijk vinden we een geschikte kandidaat. Fabriek in Rusland, 1 jaar fabrieksgarantie en 190 Ampereuur. Voldoende om ook een koude start van onze achtcylinder zonder problemen te laten verlopen. Alleen blijkt er één nadeel. Het gevaarte heeft niet alleen veel capaciteit, maar ook veel gewicht. 50 kilo moeten Ruslan en ik naar de auto sjouwen.
De volgende stop is bij Planeta Elektroniki. De elektrozaak die niet lang geleden geopend is en waar we al een stofzuiger gekocht hebben en de voeding van mijn laptop hebben laten repareren.
Zeker een dertigtal koelkasten staan er opgesteld van verschillende merken en uitvoeringen. In bijna alle gevallen gaat het om kombi’s. Een deel als koelkast en een tweede deel als vriezer. Separate koelkasten of vriezers worden niet verkocht. Het is dus zaak een exemplaar uit te zoeken dat een zo goed mogelijke verhouding heeft tussen koel- en vriesinhoud. Onze bedoeling is om zo af en toe een varken te slachten en grotendeels in te vriezen. Een grote vriesinhoud is dus belangrijk. De meeste modellen hebben echter maar een kleine vriezer. Ons oog valt op een model met een koelinhoud van 200 liter en een vriesinhoud van 120 liter. Het is een type met een speciale koeling waardoor het niet noodzakelijk is periodiek ijs te bikken. Er zijn verschillende kleuren. Wit, zilvergrijs of met houtnerf. Uiteindelijk valt de keus op de zilvergrijze. 66500 Tenge, ofwel 400 euro. Een westerse prijs, maar daarvoor dan ook westerse kwaliteit. Hopelijk houdt deze het even lang vol als het Sovjet apparaat.
De door ons uitgezochte koelkast wordt door twee medewerkers naar buitengesjouwd waar Ruslan en ik helpen om het apparaat op de imperiaal te leggen. 90 kilo weegt het gevaarte. We snoeren het stevig vast en de reis naar huis kan beginnen. Onze Lada hangt wat achterover door de vracht en de accu in de kofferbak, maar zonder problemen bereiken we Zhabagly.
De foto is van een paar dagen later toen er weer stroom was.
