Burengerucht
Het leven in Kazachstan is saaier dan in Nederland. Daarom heeft men er een handje van om als er iets gevierd moet worden om dat dan heel uitbundig te doen. Ik heb al eens geschreven over het grote aantal bruiloften dat plaats vindt in de herfst. Gisteren was het feest bij de overburen. Van heinde en verre waren familieleden gekomen om aan het feest deel te nemen. De overbuurman werkt in het Aksu-Zhabagly natuurreservaat en daarom stond er voor overdag een bezoek aan het reservaat op het programma.
Voor de avond was een life band ingehuurd. Wij hebben dat geweten. Ondanks de goede geluidsisolerende eigenschappen van een 60 centimeter dikke muur van leem en stro lagen we op onze superorthopedische matrassen heen en weer te schudden. Tot twee uur ‘s nachts hield de band de sfeer erin. Vandaag gaat het feest nog door, maar hopelijk zijn de feestgangers tegen de avond zo ladderzat van de wodka, dat ze niet nog eens zo’n luidruchtige nacht gaan produceren.
