Olie wisselen
Wij behandelen onze auto wat anders dan de gemiddelde Kazach. Zo komt er elke tienduizend kilometer nieuwe motorolie in. De teller is reeds voorbij de dertigduizend, dus het is tijd voor nieuwe olie. Bovendien heb ik olie gekocht voor de versnellingsbak en differentieel. Zelf had ik een paar dagen geleden al geprobeerd om de motorolie te vervangen, maar de carterdop was lastig los te draaien en om te voorkomen dat ik hem daarna niet meer helemaal dicht zou kunnen draaien hadden Elmira en ik besloten het wisselen van de olie dan maar in de garage te laten doen.
Er staan nog steeds twee nieuwe banden in de garage ter vervanging van de twee meest versleten banden onder de auto—Op het wegdek hier gaan banden van Russische makelij duidelijk minder lang mee dan Westerse banden op de Nederlandse wegen—en die laten we dan ook direct om de velgen leggen. De garage waar we de auto gekocht hebben bevalt niet helemaal waardoor we vandaag naar een andere garage in Bellawodda gaan. Deze garage is ons aangeraden door de man die periodiek onze kleppen en carburator afstelt en ze hebben daar zelfs een computergestuurde uitlijninstallatie.
We komen tijdens de middagpauze aan en besluiten daarom eerst wat te gaan eten in een lokaal restaurant. Het meeste vruchtensap is op, alleen tomatensap is nog over. Elmira drinkt dat wel vaker dus we bestellen een liter. Het is voor de eerste keer dat ik tomatensap drink en ik moet zeggen dat ik in het verleden daarmee een goede keuze heb gemaakt want ik vind het ronduit vies.
Na het middageten gaan we naar de garage waar inmiddels een paar van de monteurs teruggekomen zijn. De auto gaat op de brug en ze proberen de carterdop los te draaien. Ik zit met belangstelling naar het tafreel te kijken. Elmira had mij al half en half uitgemaakt voor watje omdat ik de dop een paar dagen geleden niet los kon krijgen, maar nu ziet ze met eigen ogen dat de dop werkelijk muurvast zit. Met een hamer wordt de inbussleutel in de dop getimmerd, maar het heeft allemaal geen effect. Uiteindelijk wordt een lange staaf aan de dop vastgelast en kan door twee man de dop los worden gedraaid. Het was dus zeker geen schande dat ik de dop niet l0s kon draaien. Door het lassen moeten we een nieuwe dop kopen. Die is in een klein stalletje tegenover de garage te koop. Toch een goede keus dat we een Lada gekocht hebben. Het zoeken van reserveonderdelen is daardoor geen probleem. Stel je voor dat ik zo’n zelfde probleem met een Westerse auto had gehad.
Tijdewns het vervangen van de olie worden door een andere monteur de twee banden verwisseld. Ieder werkt hier voor zichzelf en daardoor zijn de monteurs zeer gemotiveerd. Na een halfuurtje is alles klaar en wordt de auto weer van de brug gehaald. We krijgen de oliejerrycans terug. De jerrycan met de transmissieolie blijkt nog onaangeroerd te zijn. We vragen daarom de monteur waarom hij de olie niet vervangen heeft. Het antwoord is simpel en typisch Kazachs: “Ik heb in de versnellingsbak gekeken en ik vond dat die olie nog voldoende goed was”. Een Kazach was hier waarschijnlijk heel blij mee geweest, maar wij vervangen de olie liever vóórdat de kwaliteit naar beneden gaat. De auto gaat daarom nog even op de brug en in tien minuten worden differentieel en versnellingsbak voorzien van nieuwe schone olie.
Omdat er wat ruimte op het stuurhuis zit gaan we nog even naar de naastgelegen uitlijnopstelling. De voorwielen worden netjes uitgelijnd, de speling wordt uit het stuurhuis gehaald—wat bij een Lada heel simpel kan met een stelbout, maar bij de meeste moderne auto’s onmogelijk is—en met een als nieuwe auto rijden we naar Shymkent voor verdere inkopen.
