Lammert's Weblog

De nieuwbouw van het huisje achter op de tuin van mijn schoonouders vordert gestaag. Volgens ouderwets Kazachs gebruik wordt geen metselspecie op basis van zand en cement gebruikt, maar leem om duur cement uit te sparen. Hoewel het in onze regio een gebruikelijke bouwmethode is moet ik er niet aan denken wanneer ons huis op die manier wordt opgetrokken.

De sloop van het huisje achter op het erf van mijn schoonouders vordert gestaag. Het huis is indertijd van leem gebouwd, waardoor het nu relatief gemakkelijk te ontmantelen is. Alleen een binnenmuur waaraan de wasbak bevestigd is staat nog overeind. Het nieuwe huis zal grotendeels op de bestaande fundering worden neergezet.

Op het erf van mijn schoonouders staan twee huizen. Het grote huis is waar ze tegenwoordig wonen, maar achter op het erf staat nog een kleiner huisje. Dat huisje is bijna twintig jaar geleden daar neergezet in enkele maanden tijd toen hun vorige huis dat dicht bij de sluis bij de waterkrachtcentrale stond door de rivier was weggespoeld. Het kleine huisje is indertijd van leem gebouwd en met weinig luxe en afmetingen om maar zo snel mogelijk een onderkomen te kunnen bieden voor de toen dakloze Elmira en haar familie. Het voldoet al lang niet meer aan de eisen en werd in de afgelopen jaren voornamelijk gebruikt voor opslag van allerhande spullen. Voor de nieuwe badkamer moest in 2003 al een stuk van het huis wijken. Nu gaat het hele huis tegen de vlakte, om plaats te maken voor een uit baksteen opgetrokken huis waar mijn schoonouders kunnen overwinteren. Veel mensen in Zhabagly wonen ‘s winters in een kleiner huis om stookkosten te kunnen besparen.

Op de foto is het dak al gesloopt.

Elmira’s moeder is inmiddels weer thuis. Na onderzoek in het ziekenhuis is vastgesteld dat er geen sprake is van een blindedarm ontsteking, maar waarschijnlijk van een voedselvergiftiging na het eten van een overmaat aan watermeloenen. Dat kan de beste overkomen, zo heb ik ook wel eens in bed gelegen.

Het ziekenhuis in Wanovka waar ze gelegen heeft loopt zeker niet over van luxe. Er bleek gisteren geen stromend water te zijn. Naast de WC pot stond een emmer met water en daarin desinfectiemiddel om het toilet door te spoelen. Voor het wassen van de handen was zelfs helemaal geen plek. Hier in Nederland is een ziekenhuis zonder stromend water niet voor te stellen maar in Kazachstan behoort het nog tot de gewone zaken des levens.

Elmira’s moeder is dan ook blij dat ze weer thuis is. Ze heeft nog wel wat last, maar knapt al aardig weer op. Wel wil ze als ik weer terug ben naar het diagnostisch centrum in Shymkent om zich eens goed na te laten kijken, want helemaal vertrouwen doet ze de dokters in Wanovka nu ook weer niet.

Om half twaalf ging de telefoon. Elmira belde vanuit Kazachstan. Vanwege het tijdsverschil tussen Nederland en Kazachstan betekent dat, dat ze om half vier in de nacht belde. Een ongewoon tijdstip. Ze vertelde dat ze bij het ziekenhuis stond. Gelukkig niets met Nathalie maar mijn schoonmoeder had om één uur ‘s nachts ernstige krampen in haar buik gekregen. Rechtsonder op dezelfde plek als waar Ruslan bijna twee jaar eerder last had toen hij een acute blindedarmontsteking had.

Ruslan had zijn moeder met de jeep van de boerderij in de bergen naar het dorp gebracht en met onze Lada was ze verder naar het ziekenhuis in Wanovka vervoerd op zo’n 25 kilometer afstand. De doktoren waren op het moment dat Elmira belde nog aan het onderzoeken of het inderdaad een blindedarm ontsteking was of iets anders.

In Kazachstan is het gebruikelijk dat voor feesten en partijen een schaap geslacht wordt. Mijn schoonouders hebben samen met een neef zo’n 80 schapen op de boerderij die voornamelijk hiervoor bestemd zijn. Vandaag had de neef een schaap nodig voor een feest. Mijn schoonouders hebben daarom een schaap in de jeep geladen en zijn ermee naar het dorp gereden.

Dit schaap had waarschijnlijk echter door welk lot hem te wachten stond, want toen de jeep in Zhabagly was aangekomen lukte het hem om de deur van het slut te halen en aan de haal te gaan. Jammer genoeg voor hem zag Elmira nog net welke kant hij uitsprinte. Na een lange zoektocht bleek dat het schaap zich verstopt had bij een huis verderop waar een schoolvriendin van Elmira woont. Hij had zich in de schuur willen verstoppen maar die zit helaas op slot.

Vanavond is het schaap opgehaald door de neef en morgen zal hij waarschijnlijk op een feesttafel prijken.

Nathalie is vandaag naar het ziekenhuis geweest voor een aantal inentingen. Net als bij babies in Nederland gebruikelijk is, is ze vandaag ingeënt tegen DKTP, Difterie, Kinkhoest, Tetanus en Polio. Daarnaast heeft ze nog een Hepatitis B vaccinatie gekregen. Dat is in Nederland ongebruikelijk omdat het Hepatitus B virus daar praktisch niet voorkomt, maar in Kazachstan is het een wijd verspreide infectieziekte. Een vaccin voor Hepatitis B bestaat nog niet zo lang, maar het huidige vaccin geeft in zo’n 90% van de gevallen na drie maal vaccineren levenslange bescherming tegen het virus.

Uiteraard was Nathalie niet erg blij en al bij het binnengaan van het ziekenhuis zette ze het op een huilen. Kennelijk was ze de vorige vaccinatie tegen Tuberculose nog niet vergeten.

Andere kinderen in Kazachstan moeten verplicht binnen blijven volgens Kazachstaanse traditie, maar dergelijke ouderwetse gebruiken doen wij niet aan. Hier is Nathalie met mamma op bezoek op het hoofdkantoor van het Aksu-Zhabagly natuurreservaat.