Lammert's Weblog

Elmira en ik hebben een vreemde manier van bellen. Het telefoneren vanuit Kazachstan naar Nederland kost al gauw ongeveer twee euro per minuut, terwijl ik tegenwoordig in staat ben door een actie voor slechts 3 eurocent per minuut van Nederland naar Kazachstan te bellen. Elmira is echter vaak niet thuis waardoor wij de gewoonte hebben dat zij eerst mij opbelt. Op de nummerherkenning zie ik dan dat zij het is waarna ik haar terugbel tegen laag tarief.

Die nummerherkenning werkt niet altijd—soms wordt het nummer ergens in het traject niet doorgegeven—en dan zie ik op mijn computerscherm niets verschijnen. Normaal is dat geen probleem want Elmira laat de telefoon slechts één keer overgaan waardoor de kans zeer klein is dat ik hem in die tijd opneem. Elmira’s ouders moesten vandaag naar een verjaardagsfeest in een ander dorp en Elmira fungeerde als taxichauffeur. Om hen de mogelijkheid te geven om te bellen wanneer het feest afgelopen zou zijn had Elmira de mobiele telefoon aan haar vader afgegeven. Die werkt niet zoveel met GSM telefoons en hij had bij ons wel eens gezien dat wij elkaar belden door tweemaal op het groene knopje te drukken. Daarmee wordt het laatste nummer herhaald en dat is meestal goed wanneer ik in Kazachstan ben. Maar tegenwoordig is het laatst gebelde nummer van Elmira meestal mijn telefoon in Nederland. Ik kreeg dus vanavond een paar keer telefoon met veel achtergrond lawaai. De nummerherkenning liet niet zien wie het was. Toen ik Elmira later vroeg hoeveel geld er nog over was van het beltegoed bleek praktisch het hele beltegoed opgebruikt te zijn van die paar keer naar Nederland bellen. Is het toch nog een duur feestje geworden 🙂

Zoals ik een week geleden al meldde vonden beide computers het noodzakelijk om eens lekker tegen te sputteren. Bij mijn desktop was het slechts een configuratieprobleem, maar bij de laptop was één van de twee scharnieren waarmee het scherm aan de rest van de computer vast zit afgebroken. Gelukkig niet aan de kant waar de videokabel doorheen gaat, maar toch.

Omdat ik vanwege mijn werk niet zondermeer op een nieuw model kan overstappen heb ik internet rondgezocht naar een goede tweedehandse van hetzelfde merk en model. Die kon ik in Duitsland voor niet al te veel geld vinden bij een bedrijf dat laptops inkoopt, schoonmaakt, controleert en dan weer doorverkoopt. Het prijsverschil tussen Duitsland en Nederland is zeker 100 euro. Vandaag heb ik dit nieuw bemachtigde apparaat voorzien van de harddisk uit mijn eigen laptop. Ook het toetsenbord heb ik omgezet om dat men in Duitsland gewend is met het QWERTZ systeem te werken waar wij in Nederland gewoonlijk QWERTY toetsenborden hebben. Niet een groot verschil—alleen de Z en Y zijn omgewisseld—maar zo’n toetsenbord heeft ook veel leestekens en dergelijke op andere plekken zitten en dan wordt het snel typen toch wel wat lastig.

De totale ombouw heeft minder dan een uur geduurd en ik ben nu weer in het bezit van een keurige Toshiba Satellite Pro 4600, met groter TFT scherm dan voorheen en een DVD speler met CD-RW functie. Al met al ben ik er dus zeker niet op achteruit gegaan.