Weer een doos aangekomen in Kazachstan
Het postale systeem in Kazachstan werkt vrijwel vlekkeloos. Wanneer ik hier op een postkantoor een doos met spullen voor Kazachstan achterlaat kan ik er van op aan dat binnen twee weken de doos de eindbestemming bereikt. Vandaag is er weer zo’n doos in Kazachstan aangekomen. Omdat er beperkingen zijn op het type goederen dat aan particulieren mag worden verzonden zonder invoerheffing te hoeven betalen was het ook deze keer weer een allegaartje van spullen dat ik heb opgestuurd.
Uiteraard de onvermijdelijke paar zakjes drop en soep- en maaltijdmixen. Daarnaast een bureaulamp, twee kunststof thermosflessen, matrashoezen en natuurlijk een paar knuffels voor Nathalie. De grootste knuffel was een cadeautje van mijn zus Hylkje: een knuffeleend met een nogal eigenwijze uitdrukking op zijn gezicht die daarom meteen door mij Diederick gedoopt is. En ook iets dat men in Kazachstan niet kent, namelijk een spel mens-erger-je-niet. Gezelschapsspelen zijn in Kazachstan praktisch onbekende verschijnselen. Tenslotte nog twee tijdschriften waarin veel advertenties met foto’s van tweedehands boerderijmaterieel voorkomen. Hierdoor kunnen de Kazachen een indruk krijgen van welke middelen hier de agrarische stand ter beschikking staan.
