Een nachtje zonder slaap
Het is nu zes uur in de ochtend en ik ben nog steeds op. Zo’n laatste dag voor vertrek naar Kazachstan is altijd een dag met veel bezigheden. Koffers pakken, facturen de deur uit, laatste openstaande rekeningen betalen zodat ik daarna zonder zorgen in Kazachstan kan vertoeven.
Er is echter nog een reden waarom ik er de voorkeur aan geeft om de nacht voor vertrek zo weinig mogelijk te slapen. Een jetlag is het zwaarst wanneer naar het oosten wordt gereist. Door het passeren van tijdzones wordt het op de klok later, maar in het hoofd niet. Daardoor is het na de reis ‘s nachts moeilijk om te gaan slapen en wanneer dat eindelijk lukt gaat de wekker al bijna weer. Een gebroken ochtend is het gevolg. Door nu de dag van te voren een aanzienlijk slaaptekort op te bouwen gaat het lichaam slapen bij aankomst, ondanks de stand van de biologische klok. Na één nachtrust is het lichaam daarna bijna volledig aan het nieuwe ritme aangepast.
