Er is nog meer sneeuw gevallen gisteren. Zo’n 20 centimeter ligt er nu, maar de zon schijnt nu weer krachtig en hoewel het nog beneden nul is zie je de sneeuwlaag zienderogen kleiner worden. Eén van de verschillen tussen Nederland en Kazachstan. In Nederland kan sneeuw dagen of zelfs weken blijven liggen, zelfs als het dooit omdat de zon niet sterk genoeg is om het te laten smelten, maar hier in Kazachstan is de zonnestraling zo sterk dat zelfs bij temperaturen beneden het vriespunt de sneeuwlaag sublimeert. Het zal nog een dag of drie duren voor de sneeuwlaag helemaal verdwenen is. Een mooie periode om van het verblijf in Nederland en de terugreis op adem te komen en Nathalie weer te laten wennen aan de nieuwe omgeving.
En dat is nodig, want Nathalie heeft eerst maar niets op met baboeshka en diadoeshka hier in Kazachstan. Het lijkt wel of ze vergeten is wie ze zijn, maar na een paar uur verdwijnt de afstandelijkheid en is alles weer als vanouds.
Zelf gebruik ik de tijd om wat zaken af te werken. De fotoserie van de afgelopen twee maanden moet nog op de weblog gezet en zo zijn er nog een aantal zaken die aandacht behoeven. Ik heb op mijn laptop wat werk uit Nederland meegenomen waar ik nu mooi tijd voor heb. Lange dagen achter de laptop op de slaapkamer terwijl Nathalie op bed ligt bij te slapen. Zo heeft Elmira tijd om bij te komen en de 50 kilogram spullen die wij uit Nederland hebben meegenomen een plekje te geven.
Mijn zus die vele jaren in Nederland als apotheker heeft gewerkt kijkt soms vreemd op van de medische middelen die in Kazachstan voorhanden zijn.
Aan de oostkant van de Oeral gebruikt men van oudsher een huismiddeltje om oren te ontdoen van overtollig oorsmeer en ongerechtigheden. In dit procedé wordt een krant opgerold tot een trechter. Het dunne deel van de trechter wordt in het oor gestopt en de krant wordt aan de andere kant met een lucifer aangestoken. Door de trek die ontstaat wordt het oorsmeer uit het oor getrokken. Mogelijk vergemakkelijkt dit proces doordat het oorsmeer door de warmte van de vlam wat dunner wordt.
Dit huismiddeltje is sinds kort in verbeterde vorm te verkrijgen bij de betere apotheek. Het is al enige jaren in Rusland verkrijgbaar, maar in sommige apotheken in Almaty is het nu ook te verkrijgen. Deze fabrieksmatige versie van de opgerolde krant bestaat uit een langzaam brandende buis van zo’n 20 centimeter lang die in het oor wordt gestoken. De laatste centimeters van de buis zijn intern bekleed met aluminiumfolie waarop het vuil zich afzet. Wegens goede resultaten van dit middel bij Elmira’s familie in Rostov in Rusland besloten we in Almaty een proefpakketje te kopen. Vanavond was ik het eerste slachtoffer.
Na een massage van het oor met babyolie lig ik hier nog schijnbaar ontspannen te wachten op de dingen die komen gaan.
Er blijkt een behoorlijke vlam te ontstaan bij het aansteken van de pijp. Elmira had mij verklaard dat er “alleen wat rook” uit zou komen, maar dit is andere koek. De lach is dan ook van mijn gezicht verdwenen…
Tijdens de ongeveer zeven minuten die de pijp nodig heeft om tot de aangegeven lijn op te branden hoor ik continu het suizen van een schoorsteen met daardoor een tikkend geluid dat veel overeen komt met het spatten van harshoudend hout in een open haard; alsof het oorsmeer door de vlam wordt opgebrand. Aan het eind van de schoonmaakbeurt hebben we het ondereind van de buis open geknipt om het resultaat te zien. Duidelijk is bovenin de foto op het aluminiumfolie het afgezette oorsmeer te zien.
Nou nog kijken of het inderdaad resultaat gehad heeft. “He, Wat zeg je Elmira?”.
Oh ja, bijna vergeten, ik hoor nu tijdelijk even wat slechter door de watten die een kwartier in het oor moeten blijven.
Voor de liefhebbers die het ook eens willen proberen, de website van de fabrikant is te vinden op www.fitosvechi.ru.
