Lammert's Weblog

Ja, Kazachstan verandert. Niet eens langzaam en gestaag, maar met rasse schreden. Voor de bevolking valt het vaak niet eens zo op, maar als Westerling zie je elk jaar verbeteringen in zaken als bewegwijzering langs de wegen, onderhoud van publieke werken en dergelijke. Vandaag waren er twee voorbeelden waarmee het ook Elmira duidelijk werd dat er veranderingen aan de gang zijn.

Anderhalve week geleden heb ik een pakket naar haar opgestuurd. Hierin zaten de gebruikelijke zaken zoals pakjes Honig soep, een dekbedhoes, een gerepareerde accu voor onze accuboormachine en op speciaal verzoek twee pakken hagelslag. Tot voor kort kwam de postbode van het dorp langs met een briefje waarop stond dat het pakket was aangekomen en kon worden opgehaald van het hoofdpostkantoor in Wanovka, zo’n 20 kilometer verderop. Vandaag ging het echter anders. De postbestelling van grotere pakketten gaat nu tot aan de deur met een splinternieuwe bestelbus die het postbedrijf gekregen heeft. Dat van het ritje genoten moest worden was wel duidelijk. Vier postbeambten zaten in het busje om het pak van bijna 20 kilogram bij Elmira af te leveren. Alleen even het paspoort tonen en de formaliteiten waren voor elkaar. Er werd bij verteld dat vanaf nu de bestelbus periodiek langs alle dorpen zou rijden, niet alleen om pakketten af te leveren maar ook om pakketten en brievenbus post aan te nemen voor verzending. Een soort rijdend postkantoor dus.

Diezelfde dag werd ook nieuw vloeibaar stikstof voor onze rundveesperma voorraad gebracht. Vroeger ging ook dat ongecontroleerd. Wanneer je niet thuis was had je pech. Nu echter hadden ze in het begin van de week al gebeld dat ze vrijdag zouden komen.

Het lijken allemaal kleine stappen, maar het geeft wel aan dat er op de achtergrond in de maatschappij grote organisatorische veranderingen gaande zijn. Door de olievoorraden heeft Kazachstan de financiële middelen om iets te veranderen—dit in tegenstelling tot veel buurlanden zoals Kyrgizië die straatarm zijn—en die rijkdom wordt niet alleen gebruikt om de rijken steeds rijker te maken maar een deel van het geld vloeit naar voorzieningen voor de burgers in de verst afgelegen dorpen.

Al enige weken ging het slecht met Elmira’s oma. Ze at nauwelijks meer en haar gewicht was zienderogen afgenomen. Ze kwam nauwelijks nog haar bed uit. Vandaag vroeg in de ochtend is ze overleden.

Het overlijden van een familielid zorgt in een Kazachse familie altijd voor een hectisch tafreel. Meestal wordt de overledene al de volgende dag begraven. Daardoor is er weinig tijd om nog het één en ander te regelen. Van heinde en verre komen familieleden op bezoek voor het laatste afscheid. De direct betrokkenen doen dan ook de hele dag niets anders dan eten koken.

Omdat baboeshka bij Elmira’s oom inwoonde kwamen de meeste mensen daar op bezoek. Maar omdat dat schuin tegenover ons huis is hebben Elmira en haar moeder de hele dag meegeholpen om alles goed te laten verlopen. De familie en kennissenkring is groot en naar schatting van Elmira zijn er ongeveer duizend mensen geweest voor het laatste afscheid.

Hieronder een foto van Elmira’s oma van bijna een jaar geleden.