Een dag van grote bedrijvigheid
De graafmachine is vandaag weer beschikbaar. Het is daarom maar goed dat we een groot bouwterrein hebben. De bulldozer kan op één deel van het terrein bezig met het ruimen van de laatste bomen en het egaliseren, terwijl de graafmachine in de andere hoek de laatste resten van het oude huis kan opruimen. Ruslan is vandaag verhinderd om op de ZIL vrachtwagen te rijden dus hebben we een buurman gevraagd die vroeger vrachtwagenchauffeur was, maar tegenwoordig werkloos is. Een mooie gelegenheid voor hem om een paar centen te verdienen, want in Kazachstan kennen ze niet zoiets als WW of bijstandsuitkeringen.
Op een gegeven moment zijn er meer dan tien mensen op het terrein aan het werk. Niet dat we die allemaal hoeven te betalen trouwens. Een jongeman met een kettingzaag zaagt de grote bomen die gisteren zijn omgeduwd in hapklare moten. Hij krijgt een deel van het hout als betaling. De kleinere takken en stronken worden door een paar arme families meegenomen. Zij laten dat deze zomer in de zon drogen, zodat ze de komende winter hout hebben om hun potje op te koken. Op deze manier zijn wij van de meeste spullen af terwijl andere dorpsbewoners er heel blij mee zijn.
Tussen de bedrijven door rijden wij met een aantal jerrycans heen en weer naar het tankstation. Dergelijk groot materieel werkt niet zonder brandstof en met name onze vrachtwagen lust door een niet optimale afstelling op het ogenblik een hoop zoals ik gisteren al vertelde.
Aan het eind van de dag is praktisch alle rommel opgeruimd en het terrein geëgaliseerd. Nog één boom en een paar boomstronken vragen om een speciale behandeling. Daarna kunnen we het kadaster laten komen om de exacte terreingrenzen te laten markeren en kan de bouw van de omheining beginnen.
