Lammert's Weblog

Wie kent deze reclame slogan niet, onderdeel van een B kwaliteit reclamespot waarbij een betweterige wasmachinereparateur een huisvrouw leert dat ze toch vooral Calgon moet kopen om haar wasmachine tegen kalk te beschermen. Deze reclame wordt ook via de Russische satelliet uitgezonden, maar dan uiteraard in het Russisch nagesynchroniseerd.

Omdat wij zowel over een elektrische boiler, als over een wasmachine beschikken hebben wij de ideale testsituatie om te kijken of het toevoegen van Calgon in het wasmiddelbakje echt helpt. Onze wasmachine is één jaar ouder dan de boiler en maakt behoorlijk wat draaiuren. Kleding wordt hier door het stoffige klimaat sneller smerig dan in Nederland en de hobby van mijn schoonvader en zwager om bijna elke dag onder een tractor of jeep te sleutelen helpt ook bij het verhogen van de wasberg. Ook Elmira’s zus en de buren komen af en toe met was die ze zelf met de hand niet meer schoon kunnen krijgen.

Al met al dus voldoende reden om aan te nemen dat zich op het verwarmingselement van de wasmachine een vergelijkbare hoeveelheid kalk moet hebben verzameld als wij jaarlijks van het element van onze elektrische boiler moeten afbikken.

Omdat het vanavond regende en er daardoor buiten toch weinig te doen was heb ik het verwarmingselement van de wasmachine gedemonteerd. Het resultaat was verrassend. Slechts een dun laagje bruin-grijs gekleurde aanslag zat rond het verwarmingselement. Onderin de wasmachine lag helemaal geen gruis. Dit terwijl we jaarlijks ongeveer een halve kilo kalk van de bodem van de boiler moeten scheppen.

Hoewel ik geen voorstander ben van het maken van reclame voor willekeurige huishoudelijke producten moet ik wel toegeven dat het toevoegen van Calgon aan de wasmiddel een positief effect heeft op de kalkafzetting op het verwarmingselement en andere delen van de wasmachine en daarmee op de levensduur van het apparaat in het algemeen.

Sinds Nathalie loopt verbruikt ze ontzettend veel energie. Geregeld moet die energievoorraad dan ook aangevuld worden. Gelukkig lust ze veel. Hier heeft ze haar mond al open voor een hapje pap van mamma.

Dat wij ons niet helemaal Kazachs gedragen blijkt wel uit het feit dat wij een kinderzitje in de auto hebben voor Nathalie. Nathalie is er al lang aan gewend dat ze tijdens autoritten in het zitje moet en ze kan er ook heerlijk in spelen, zoals hier met haar schoentjes.

Sinds mijn terugkomst naar Kazachstan zijn Elmira en ik nog niet op de boerderij geweest. Er zijn biggetjes geboren die we graag willen zien en het is vanochtend nog warm en droog waardoor we met de Lada omhoog kunnen over het zandpad. Aan het eind van de dag wordt regen verwacht. Zelf loop ik vanaf Zhabagly vooruit. Een mooie gelegenheid om foto’s van de omgeving te maken. Elmira zal mij later met de auto volgen en mij oppikken wanneer ik nog niet bij de boerderij aangekomen ben.

Een winter geleden is het dak van de hooischuur onder het gewicht van een dik pak sneeuw ingestort. De schuur is nu grotendeels herbouwd waarbij de houten constructie grotendeels vervangen is door een gemetselde muur. Bovendien zijn extra palen in het midden geplaatst om de nok te dragen.

De biggetjes zijn een dikke week oud en van twee verschillende zeugen. Dat laatste maakt hen echter niets uit en als één grote roze wolk vliegen ze over het omheinde terrein heen en weer.

In het dal van de Zhabagly rivier staan een kleine waterkrachtcentrale. De centrale levert voldoende elektriciteit om vijf omliggende dorpen van stroom te voorzien. De waterkrachtcentrale is op een mooie plek in het dal gelegen en dat levert foto’s op die bijna als ansichtkaart verkocht kunnen worden.