Weerzien met Nathalie
Het moeten voor Nathalie drie lange dagen en nachten geweest zijn. Schijnbaar achtergelaten door mamma bij haar opa en oma omdat mamma zo nodig pappa van het vliegveld in Almaty moest ophalen. Vanochtend gebeurde het onwerkelijke. De auto reed het erf op, met niet alleen mamma, maar ook pappa.
Nathalie was beiden duidelijk nog niet vergeten. Het zeuren dat ze ‘s ochtends nog gedaan had hield spontaan op en ze klom direct bij mamma op de arm. Maar haar blik was niet van pappa af te houden. Hij was terug! Had ze de afgelopen maanden nog steeds gedacht dat hij in de telefoonhoorn woonde—dat is waar ze naar wees als iemand haar vroeg waar pappa was—nu stond hij opeens weer springlevend op de stoep. Een feestdag, want pappa heeft vast ook wel speelgoed en lekkers vanuit Nederland meegebracht.
