Lammert's Weblog

Nathalie heeft al een paar dagen bronchitis. We zijn met haar naar de polikliniek in het dorp gegaan en de daar voorgeschreven antibioticum kuur heeft de ergste problemen opgelost. Koorts heeft ze niet meer, maar de ademhaling is vooral ‘s avonds erg onrustig. Omdat ik zelf af en toe last heb van CARA kan ik aan het geluid dat haar ademhaling voortbrengt redelijk goed inschatten welk probleem er is. Een zuchtje Ventolin zou vanavond wonderen doen, maar hoe dien je dat een kind van nog geen anderhalf jaar toe? Voor de mensen met een gezonde ademhaling die niet weten waar ik het over heb: Ventolin is een aerosol dat je inademt vanuit een zogenaamde inhaler. Je ademt met een flinke teug in, en tegelijkertijd druk je op de onder druk staande medicijnhouder waardoor er een afgepaste hoeveelheid medicijn vrijkomt. Die wordt dan meegezogen met de ingeademde lucht de longen in. Maar een kind van anderhalf kun je moeilijk uitleggen dat zij diep moet inademen, juist op het moment dat pappa op een apparaatje in haar mond drukt.

In Nederland zijn hulpmiddelen te koop zoals de BabyHaler, waarmee eerst de Ventolin in een buis wordt gespoten en het kind vervolgens via een mondstuk of mondkapje het geneesmiddel inademt. Dergelijke hulpmiddelen heb ik hier in Kazachstan in een apotheek nog nooit gezien, en ik vermoed zelfs dat ze afgezien van misschien Almaty en Astana hier niet te koop zijn. Bovendien, is het nu bijna tien uur in de avond en de dichtsbijzijnde apotheek waar ze zoiets mogelijk zouden hebben is in Shymkent, 100 kilometer verderop. Creativiteit is mij echter niet vreemd. Zoekend in de keuken naar een mogelijke oplossing kwam ik een kartonnen Pringles chips bus tegen. Ongeveer van het formaat van de BabyHaler, achtergelaten door een toerist een paar weken geleden. In het uiteinde van de bus heb ik een gat gemaakt waarin de Ventolin medicijnhouder kan worden geklemd, en nog enkele kleinere gaten voor de luchttoevoer tijdens het inademen. Er zitten geen terugslagkleppen in zoals in het echte apparaat, maar voor Nathalie was het goed genoeg. De opening van de bus over de mond schuiven, de inhaler enkele keren indrukken om de bus te vullen met medicijn, en na een paar teugen lucht hield het kuchen op.

Hoe vertederend, de glimlach van Nathalie nadat pappa dit speciale instrument voor haar had uitgedokterd.

Eén van mijn favoriete software programma’s is Floorplan van IMSI. Het is een programma waarmee eenvoudig huizen kunnen worden ontworpen en in 3D bekeken. Op die manier kan in een paar uur een ontwerp worden gemaakt, en worden beoordeeld op zijn voor- en nadelen. Het meest recente ontwerp van het huis dat we hier in Kazachstan willen bouwen had een zolderverdieping waarop de slaapkamers zijn gelegen. Nadat ik een maandje geleden tijdens een warme dag een satellietschotel bij mijn ouders heb geinstalleerd waarvan de bekabeling via de zolder liep ben ik echter anders over die oplossing gaan denken. Vlak onder een dak kan het met een brandende zon behoorlijk heet worden en aan een brandende zon hebben we in Kazachstan ‘s zomers geen gebrek. Het ontwerp is daarom wederom veranderd tot een huis met slechts een benedenverdieping en een puntdak, meer lijkend op de huizen hier in Kazachstan dus. Onder het puntdak is voldoende ruimte om spullen op te slaan die we voor langere tijd niet nodig hebben, zoals campingspullen en andere attributen die alleen in het toeristenseizoen nodig zijn.

De buitenmaten zijn door de kamer-herschikking wat groter geworden, maar vierkante meters kosten toch bijna niets. Toen ik enkele weken geleden naar Kazachstan vloog zat het vliegtuig vol met Nederlanders vanwege een meeting over hoogbouw in Kazachstan. Toen hoorde ik enkele directeuren van grote Nederlandse bouwbedrijven in de wachtruimte van Schiphol tegen elkaar zeggen: “Ze hebben zoveel ruimte en zo weinig mensen, en toch zijn ze in Kazachstan zo gek dat ze de hoogte in willen bouwen”. Ik heb dat advies van Neerlands topje van bouwers nu ter harte genomen. Het huis wordt plat en laag. Ook goed voor de oude dag als ik een oud opaatje word dat niet meer trappen kan beklimmen. Ik kan dan nog heel lang samen met Elmira van ons huisje dicht bij de bergrand genieten.