Rondje Nederland
Vandaag heb ik een rondje Nederland gedaan. Als onderdeel van de aanvraagprocedure voor een Kazachstaanse verblijfsvergunning heb ik een speciaal visum nodig. Dit visum met de Russische naam tsjastnaje pajezdka is een visum voor privé doeleinden met als belangrijkste verschil met een regulier toeristen of zakenvisum dat de duur ervan bij de immigratiepolitie in Kazachstan verlengd kan worden. Bij andere visumvormen dien je uiterlijk de einddatum van het visum het land te verlaten, maar bij een tsjastnaje pajezdka hoeft dat niet, zolang de reden waarvoor je het visum aangevraagd hebt nog geldig is.
Ik heb het visum aangevraagd met als reden het afwachten van de toekenning van de verblijfsvergunning, en dat betekent dat zolang er in de hoofdstad Astana niet over mijn lot beslist is ik kan blijven in Kazachstan. Dat is prettig, omdat over niet al te lange tijd ons tweede kind ter wereld zal komen en ik daar uiteraard graag bij wil zijn.
De afgifte van het visum op de Kazachstaanse ambassade in Den Haag ging uitermate snel, en binnen een uur stond ik weer buiten met in het paspoort de gewenste sticker geplakt. Omdat er van verder werken vandaag toch weinig zou komen—het was al één uur ‘s middags—besloot ik om een omweg te maken langs mijn zus, die sinds enkele weken met een acute hernia aan huis gekluisterd is.
De meeste hernia gevallen genezen vanzelf zonder operatie door rust en ook bij mijn zus lijkt het deze kant op te gaan. Weliswaar nog lopend als een bejaarde vrouw van 85, en buiten de deur voortgeduwd in een rolstoel, lijken de problemen met de dag minder te worden. Het was vandaag zelfs zo goed dat het mogelijk bleek om in een restaurant in de binnenstad van Nijmegen uit eten te gaan.
Beterschap gewenst dan maar
