Naar Taraz voor een scanner
Zhabagly ligt ongeveer in het midden tussen de steden Shymkent en Taraz. Voor de meeste zaken gaan wij naar Shymkent omdat in die stad de overheidsinstanties gevestigd zijn van de oblast (provincie) waar wij onder vallen. We kennen daardoor daar het beste de weg en gemakshalve doen we daarom in Shymkent de meeste inkopen. Shymkent heeft echter een snel toenemend probleem. Door de economische voorspoed is de stad in zeer korte tijd volledig volgelopen met auto’s. Het wegennet in de stad is daar niet op berekend en met name parkeren is een zeer groot probleem. De lokale overheid heeft dit ook onderkend en in rap tempo worden markten in het centrum van de stad gesloten en naar de rand van de stad verplaatst om het verkeer uit het centrum te halen. Stoppen en parkeren langs een aantal grotere centrale wegen in de stad is nu verboden, maar ondanks al de maatregelen zijn er nog steeds meer auto’s op de weg dan het wegennet aan kan.
Omdat Elmira’s jongere zus in Taraz woont en wij daardoor daar ook langzamerhand wat bekender worden richten wij ons daarom tegenwoordig wat meer op deze stad. In afstand maakt het niet zoveel uit—beide steden liggen ongeveer 100 kilometer van Zhabagly—maar in Taraz is er van economische voorspoed nog weinig te merken waardoor de straten nog bijna de rust ademen van de Sovjet tijden van weleer.
Vandaag zijn we naar Taraz getogen voor een bezoek aan de supermarkt en een computerzaak. Om enkele werkzaamheden voor Nederland uit te kunnen voeren heb ik een scanner nodig voor mijn computer en in Taraz zit een vestiging van Sulpak, een beetje vergelijkbaar met de Nederlandse MediaMarkt. Weinig luxueuse aankleding van de winkel en bodemprijzen moeten een grote stroom aan klanten aantrekken. Die stroom van klanten was vandaag zeker aanwezig. Met het nieuwjaar in zicht was de winkel vol met potentiële kopers die zich oriënteerden op een mogelijke aankoop voor het eind van het jaar. Oriënteren is nodig, want voor een aankoop gaat een Kazach niet over één nacht eis. Meestal worden meerdere winkels afgelopen alvorens een aankoop definitief wordt gedaan. Bij de uiteindelijke keuze geeft vaak de prijs de doorslag. Niet zelden worden na een aankoop nog een paar winkels bezocht om er zeker van te zijn dat een product voor de laagste prijs gekocht is.
Van de aanwezige scanners voldoet één aan mijn wensen: niet te veel toeters en bellen en geen HP. Mijn vorige twee scanners in Nederland waren van Hewlett Packard en ze hebben beiden na relatief korte tijd de geest gegeven. Daarom ben ik deze keer maar eens van mijn merkvastheid afgestapt en is de keuze op een Epson 1270 gevallen. Voldoende om documenten in te scannen die per email naar Nederland moeten worden verzonden bij gebrek aan een stabiele faxverbinding en om een aantal foto’s digitaal in te lezen en te verwerken.
Hoewel het economisch in Taraz minder goed gaat dan in Shymkent, is de Gros supermarkt er goed voorzien. Waar in Shymkent de stellingen ver uit elkaar staan en elk product vaak op minimaal twee plaatsen in de winkel wordt geplaatst omdat het assortiment simpelweg te klein is heeft de Gros supermarkt in Taraz een breed assortiment. Terwijl in Shymkent de Gros supermarkt vooral voor de rijken is—hij is gelegen op een plek ver van het centrum waar je alleen met eigen auto of taxi kunt komen—is de Gros supermarkt in Taraz er voor de man met de kleine beurs. De service is er ook op aangepast. In Shymkent staan achter de kassa inpakkers die alle gekochte goederen netjes in plastic zakjes doen en eventueel de waren naar de auto sjouwen. In Taraz word je net als in Nederland geacht zelf de spullen in te pakken en mee te nemen. Geen probleem voor ons, en een volgeladen kar duwen we naar onze auto die even verderop geparkeerd staat.
