In Nederland is sneeuw slechts zelden wit. De veelheid van menselijke activiteit en de in het algemeen snel intredende dooi zorgen ervoor dat de witte deken meestal rap overgaat in een vieze smurrie. In Kazachstan met zijn landklimaat en lage bevolkingsdichtheid is dat anders. De sneeuw kan hier lang onaangeroerd blijven liggen, en wanneer het voldoende vriest blijven zelfs de wegen van platgereden sneeuw netjes wit zoals hier op de snelweg van Almaty naar Shymkent in de buurt van Karabulak.
Vandaag hadden we het plan om naar Taraz te gaan om te winkelen. Taraz ligt ongeveer even ver van ons vandaan als Shymkent, maar het ligt oostelijk van de Karataubergen. Deze bergketen houdt veel uit het westen komende neerslag tegen, waardoor de wegen rond Taraz op dit moment sneeuwvrij zijn. Helaas gaat ons plan niet door. Op de verbindingsweg van Zhabagly naar de centrale weg staat een hevige dwarswind waardoor poedersneeuw de weg heeft versperd. De sneeuwranden op de foto zijn in een tijdsbestek van 15 minuten ontstaan. We moeten dus terugkeren en via Tjulkebas naar de centrale weg. Dan zijn we al zo ver naar het westen dat we maar beter naar Shymkent kunnen rijden.
Het heeft vannacht 19 graden gevroren en ook overdag is het wat het KNMI nog matige vorst zou noemen. Dat levert op de ruiten prachtige bloemen op die zelfs midden op de dag op de beschaduwde plekken niet verdwijnen.
De afgelopen dagen is er veel sneeuw gevallen en in het zonnetje dat vandaag schijnt ziet de wereld er schitterend uit. Ook op het dak van onze sauna is een behoorlijk pak gevallen. Hoe moet dat ook weer volgens de Finse traditie? Na de sauna poedelnaakt door de sneeuw rollen en dan pas de kleren aan? Ik geloof dat ik die traditie vandaag maar even oversla.
Als er sneeuw ligt en de zon schijnt is er bijna niets leuker dan in de sneeuw te spelen. Maar het allerleukste is natuurlijk prinsheerlijk op een slee te zitten en die door pappa, mamma of oom Ruslan voort te laten trekken.
Aan het eind van de weg door Zhabagly, dicht bij de voormalige waterkrachtcentrale, ligt een Kazachs hotel. Normaal wordt de vier kilometer lange asfaltweg daarnaartoe ‘s winters door de tractor van het natuurreservaat sneeuwvrij gehouden, maar de tractor is kapot en er zijn nu toeristen in het hotel gestrand die met hun personenwagen niet door de dertig centimeter hoge sneeuw kunnen komen. Het hotel heeft daarom mijn schoonvader gevraagd om de weg naar het hotel toe te schuiven zodat de toeristen naar huis kunnen. Samen met overbuurman Aristan die als bewaker en klusjesman bij het hotel werkt als passagier in de laadschop vertrekt mijn schoonvader met de tractor om de toeristen te ontzetten.
Het heeft de afgelopen dagen gevroren in Zhabagly. Overdag zo’n -6, in de nacht -10 of lager. Daarbij is de sneeuw gestaag doorgevallen waardoor er nu een pak van zo’n dertig centimeter ligt. Op zich niet erg. Zolang het maar ver beneden nul is, is de sneeuw niet plakkerig of papperig en kun je rustig op stap. Pas wanneer de temperatuur stijgt tot rond het vriespunt beginnen de problemen.
Vanochtend om half tien was de temperatuur nog -12. Op internet hebben ze voor Shymkent voor vanmiddag -15 tot -17 voorspeld met een openbrekende hemel. Mogelijk komt er een koude wind uit Siberië onze kant op. De diepvries kan dan wel uit. Kunnen we onze diepgevroren spullen net zo goed buiten in de sneeuw neerleggen.
Vijf uur eerder dan in Nederland is het bij ons in Kazachstan 2007. Om klokslag 12 uur lokale tijd wordt door Ruslan de champagnefles ontkurkt om het jaar 2007 in te luiden. Met belangstelling volgt hij de baan van de kurk, die aan de andere kant van de kamer terecht komt.
Een voorspoedig nieuwjaar voor alle weblog lezers!
