Isabel’s aandacht wordt duidelijk getrokken door iets anders dan de camera.
De waterketel in onze sauna komt maar moeilijk op temperatuur in de winter, en het vermoeden is dat er iets mis is met de gasdruk. Om dit te controleren komt Jirgenbeek van het gasbedrijf de gasdruk controleren. Hij heeft hiervoor een heel eenvoudig maar doeltreffend meetinstrument, een U-vormig glazen buisje waarin water zit. Door de gasleiding aan één kant van de buis aan te sluiten kan direct de gasdruk in centimeter waterkolom worden afgelezen. Helaas blijkt de basisgasdruk bij ons voldoende te zijn, maar valt de druk in zodra de ketel wordt opgestookt. Dat betekent waarschijnlijk dat er rommel zit in de gasmeter die de doorstroom tegenhoudt.
Het zelf houden van varkens heeft als voordeel dat je diepvries nooit leeg hoeft te zijn. Vandaag hebben we één van de scharrelknorretjes aan zijn laatste einde geholpen. De net gerenoveerde maar nog niet ingerichte keuken komt mooi van pas om het vlees te verdelen in hapklare brokken.
Nathalie vond Isabel eerst maar een vervelende indringer die haar tijd van mamma opslokte, maar ze is nu maar wat blij met haar kleine zusje. Op de foto zijn de verschillen duidelijk te zien. Nathalie heeft de gele huidskleur van mamma, terwijl Isabel meer trekjes van pappa heeft.
De keuken van het nieuwe huis van mijn schoonouders is nog nooit helemaal afgewerkt. Op de muren moeten nog steeds behang en tegels worden aangebracht. In deze periode waarbij buiten werken door de weersomstandigheden toch moeilijk is, is daar mooi tijd voor.
Er is voor gekozen om de tegels volledig van de vloer tot het plafond te laten lopen. Dat is wel wat duurder en kost wat meer werk, maar dan kun je daarnaa vrij schuiven met keukenkastjes, fornuis en wasbak en dat is ook wat waard.
Weer eentje uit mijn serie van vrachtwagens die hun leven langs de kant van de weg hebben gelaten. Deze vervoerde op de weg van Shymkent naar Almaty rollen plasticfolie die door voor mij onbekende oorzaak vlam hebben gevat.
De meeste automobilisten in Kazachstan zullen het met mij eens zijn, ondanks de sneeuw en de gladheid kun je beter in de winter de weg op dan in het voorjaar. De vorst heeft elk jaar een desastreuse uitwerking op het lage kwaliteit asfalt. Zolang het vriest is dat geen probleem. De gaten zijn dan opgevuld met vastgereden sneeuw of ijs. Zodra het echter gaat dooien worden de gaten grote obstakels voor het verkeer, met name op de druk bereden weg van Almaty naar Shymkent. Sommige stukken zijn er zo erg aan toe dat er slechts stapvoets kan worden gereden.
Hoewel we zoveel mogelijk ‘s nachts rijden in dit seizoen proberen te voorkomen omdat dan de gaten moeilijk zichtbaar zijn kun je er soms niet omheen. Letterlijk in dit geval want een paar dagen geleden reden we bij terugkeer uit Taraz verblind door een tegenligger met onze linker wielen in een gat. Op de foto zien we het voorwiel. De velg is door de klap op het asfalt zover omgebogen dat de tubeless band spontaan al zijn lucht liet gaan. Het rubber is niet beschadigd. Het achterwiel kwam er beter vanaf, een beetje vierkant maar nog wel luchtdicht.
Vandaag heb ik met een moker de velg weer keurig rond gemept. Ik heb niet voor niets mij meer dan tien jaar bij een klant bezig gehouden met het automatisch staal precies in vormen buigen. Kan ik eindelijk mijn kennis eens in de harde Kazachstaanse praktijk toepassen.
Omdat je meestal met twee wielen aan één kant van de auto in hetzelfde gat duikt zal het waarschijnlijk niemand verbazen dat wij in dit seizoen altijd met twee reservewielen rondrijden. Dat kost wel wat ruimte in de kofferbak maar het is wel zo veilig. Op de televisie was kortgeleden zelfs een interview met een automobilist die met vier reservewielen op pad was. Je weet maar nooit.
