Contact met het wegdek
De meeste automobilisten in Kazachstan zullen het met mij eens zijn, ondanks de sneeuw en de gladheid kun je beter in de winter de weg op dan in het voorjaar. De vorst heeft elk jaar een desastreuse uitwerking op het lage kwaliteit asfalt. Zolang het vriest is dat geen probleem. De gaten zijn dan opgevuld met vastgereden sneeuw of ijs. Zodra het echter gaat dooien worden de gaten grote obstakels voor het verkeer, met name op de druk bereden weg van Almaty naar Shymkent. Sommige stukken zijn er zo erg aan toe dat er slechts stapvoets kan worden gereden.
Hoewel we zoveel mogelijk ‘s nachts rijden in dit seizoen proberen te voorkomen omdat dan de gaten moeilijk zichtbaar zijn kun je er soms niet omheen. Letterlijk in dit geval want een paar dagen geleden reden we bij terugkeer uit Taraz verblind door een tegenligger met onze linker wielen in een gat. Op de foto zien we het voorwiel. De velg is door de klap op het asfalt zover omgebogen dat de tubeless band spontaan al zijn lucht liet gaan. Het rubber is niet beschadigd. Het achterwiel kwam er beter vanaf, een beetje vierkant maar nog wel luchtdicht.
Vandaag heb ik met een moker de velg weer keurig rond gemept. Ik heb niet voor niets mij meer dan tien jaar bij een klant bezig gehouden met het automatisch staal precies in vormen buigen. Kan ik eindelijk mijn kennis eens in de harde Kazachstaanse praktijk toepassen.
Omdat je meestal met twee wielen aan één kant van de auto in hetzelfde gat duikt zal het waarschijnlijk niemand verbazen dat wij in dit seizoen altijd met twee reservewielen rondrijden. Dat kost wel wat ruimte in de kofferbak maar het is wel zo veilig. Op de televisie was kortgeleden zelfs een interview met een automobilist die met vier reservewielen op pad was. Je weet maar nooit.
