De periodieke lezer van deze weblog zal weten dat letterlijk het grootste obstakel op ons bouwterrein een jaren geleden afgezaagde boom is. De bijna drie meter die daarvan nog overeind staat staat precies op de plek waar onze omheining moet komen. We hebben al eens een poging ondernomen om hem met een buldozer omver te trekken maar dat was toen zonder resultaat.
Sinds enige tijd is een grote graafmachine enkele kilometers buiten het dorp aan het werk voor een keten van benzinestations. Deze graafmachine is niet altijd volbezet en dan is het mogelijk hem in te huren voor particuliere klusjes. Vanavond zal hij voor ons de boom proberen uit te graven.
Hoewel het een forse graafmachine is kost het toch nog moeite de boom van zijn plek te krijgen. Omver duwen lukt niet, daarom wordt het wortelstelsel rond de boom eerst volledig weggegraven. Na bijna drie kwartier moet de boom zich gewonnen geven en kunnen we eindelijk onze omheining gaan plaatsen.
Bij mijn terugkeer vanuit Nederland naar Kazachstan zijn pake en beppe meegereist. Ze hebben hun derde kleinkind nog niet gezien. Omdat de zomer nog niet helemaal voorbij is en het daardoor nog vrij warm is overdag zitten ze hier in de schaduw aan de wegrand.
Zo’n pop is machtig interessant om mee te spelen.
Het is al bijna donker, maar het is toch gelukt de elektriciteitspaal op ons bouwterrein te plaatsen. Vanwege een scheur in het beton hebben we de onderste twee meter van de betonnen paal afgekapt. Ondanks dat steekt er nog altijd een dikke zes meter boven de grond uit. Pake kijkt belangstellend toe hoe die Kazachen dit klusje uitvoeren.
De stroom wordt in Kazachstan boven de grond getransporteerd. Om ons aansluitpunt voor bouwstroom te kunnen monteren hebben we daarom een elektriciteitspaal op ons bouwterrein nodig. Op het terrein van de voormalige kippenslachterij zijn nog enkele betonnen elektriciteitspalen over die hiervoor gebruikt kunnen worden. We hebben er één gekocht en vanavond heeft de kraanmachinist tijd om hem te plaatsen. Hier wordt de kraan op de wagen achter onze ZIL vrachtwagen getild zodat wij hem kunnen vervoeren naar het dorp een paar kilometer verderop.
Het is nog vroeg in de ochtend als pappa, pake en beppe aankomen in Zhabagly. Nathalie en Isabel zijn duidelijk nog deels in dromenland. Pake kan zijn vreugde echter niet op met deze twee kleinkinderen van hem.
2007 is duidelijk een jaar van bouwactiviteit. Wij zijn bezig met de eerste fase van de bouw van ons nieuwe huis, Elmira’s vader bouwt een veterinaire apotheek en inseminatiecentrum in het dorp en ook de boerderij in de bergen wordt onder handen genomen. Met het nieuwe groene dak, de bakstenen muren en de nieuwe ramen is er weinig meer dat herinnert aan het huisje waar ik Elmira voor het eerst heb ontmoet. Maar die herinneringen zijn onvergetelijk, dus dat geeft niet.
Nathalie is een echt dametje. Met haar giraffen handtasje zit ze hier op een steen in de schaduw voor ons huis.
