Graafmachine reparatie
De graafploeg heeft veel ervaring in het graven in de omgeving van Zhabagly. De grond is bijna overal keivrij en ze hadden gedacht dat dat bij ons ook wel het geval zou zijn. Helaas viel dat tegen. De stichters van het dorp die honderd jaar geleden de plek hebben uitgekozen waar ze zich zouden vestigen hebben nauwkeurig juist die plek uitgekozen, waar de bodem na ca. 60 centimeter graven zo hard wordt als beton. De huizen hebben hierdoor een stevige fundering en de golven van aardbevingen gaan er onderdoor of omheen waardoor wij aanzienlijk veiliger leven dan een een paar kilometer buiten het dorp.
Alleen heeft zo’n samengeperste laag van keien en leem wel een funest effect op een graafmachine. In de halve dag die ze nu aan het graven zijn zijn de tanden op de graafbak al twee centimeter afgesleten. Eén tand is zelfs afgebroken en in een vrachtwagenlading met onbekende bestemming vertrokken. Er zit een scheur bij de aanhechting van de hydraulische cylinder van de graafbak, maar dat is nog niet het ergste. Door het op en neer springen op de keiharde bodem is de schuif aan de voorkant van de graafmachine waarmee hij zichzelf stabiliseert praktisch volledig afgebroken. Slechts zo’n 25% van de originele lassen zijn nog intact, de rest is gescheurd.
Gelukkig hebben we op ons bouwterrein krachtstroom laten aanleggen en heb ik niet lang geleden een gelijkstroom lasapparaat gekocht. Een pak basische elektroden wordt grotendeels opgebruikt om de graafmachine weer terug te brengen naar zijn originele staat. Gelukkig blijkt de graafmachinemachinst zelf een verdienstelijk lasser en hij repareert zijn machine zelf. Bijna drie uur duren de werkzaamheden. Je kunt hem hier rechtsonder de machine gehurkt zien lassen aan de schuif die we om zo optimaal mogelijk te kunnen werken hebben losgekoppeld van het hefmechanisme en daarom nu bijna horizontaal op de grond ligt.
