Lammert's Weblog

Wie dacht dat ijspegels altijd naar beneden groeiden heeft het mis. Wind kan er voor zorgen dat ze in de meest vreemde vormen gaan hangen, zoals deze serie die van ons dak hangt.

Op de dag van mijn vertrek uit Nederland in december heb ik een doos met spullen bij het postkantoor afgeleverd. Deze doos is vandaag aangekomen in Wanovka en het postkantoor belde of wij hem wilden afhalen. Eenmaal thuis maakt Elmira hem snel open om te zien wat er allemaal inzit. Onder andere enkele Sinterklaascadeaus die Sinterklaas voor haar en Nathalie in Nederland heeft afgeleverd en de gebruikelijke serie soep en maaltijdmixen.

Ik pak mijn dozen net zo in als de gemiddelde Kazach dat doet, met ongeveer 100 meter breed plakband om het karton te verstevigen en om regen en sneeuw geen kans te geven. Want de afhandeling van dergelijke zware pakketten gebeurt in Kazachstan niet overal met evenveel takt en beleid en dozen komen vaak meer rond, dan vierkant aan.

Het weer was gisteren en vandaag slecht. Sneeuwprut, gladde wegen en niet het weer om er op uit te gaan. Na een telefoontje met Shymkent bleek echter dat mijn dossier voor de aanvraag van de verblijfsvergunning nog steeds niet is aangekomen. Om mijn visum te kunnen verlengen zit er daarom niets anders op om naar Wanovka te rijden en te kijken of we het proces op het politiebureau daar wat kunnen bespoedigen. We rijden via Tjulkebas omdat de directe weg door de dwars erop staande wind continu dichtsneeuwt. Rond elven komen we bij het politiebureau aan. Het hoofd van de immigratieafdeling loopt net de deur uit met de mededeling dat hij binnen vijf minuten weer terug is. Nou, die vijf minuten kennen we onderhand wel in Kazachstan. We zijn echter geduldig en na een dik uur komt hij weer terug. Mijn dossier blijkt inmiddels aangevuld te zijn met de benodigde verklaring, maar alles ligt nog wel in Wanovka. Om één en ander wat te versnellen bieden wij aan voor vervoer naar Shymkent te zorgen. Omdat er nog meer documenten naar Shymkent moeten wordt dit voorstel met beide handen aangegrepen. Een jonge medewerkster van de afdeling wordt gecharterd om met ons mee te gaan en in een half uurtje worden alle overige documenten die naar Shymkent moeten bij elkaar verzameld. Tegen enen rijden wij over de spekgladde weg naar Shymkent.

Het is het type weer dat je liever thuis blijft wanneer je niet echt weg moet, en dat had het konvooi Turkse vrachtwagens bij de helling van Karnilovka ook beter kunnen doen. Zo’n vijf kilometer na de plaats Karnilovka ligt een bocht met daarna een vrij steile helling omhoog. Voorbij de top gaat het praktisch even steil weer naar beneden. Bovenop de top staan een viertal vrachtwagens in slagorde te wachten. Dat is meestal geen goed teken, dan is de helling erna waarschijnlijk moeilijk begaanbaar of versperd.

Wij kunnen ons nog net links van de vrachtwagens een weg banen en voorzichtig rijden we door om te kijken wat er op de helling aan de andere kant gebeurd is. Een kolonne Turkse trucks met opleggers staat in vreemde wanorde over de weg verspreid. Sommige trucks zijn zijdelings van de weg geschoven. Anderen—meest de trucks met sneeuwkettingen—hebben hun wagen nog redelijk recht op de weg geparkeerd. Een geschaarde Kazachstaanse Kamaz vrachtwagen probeert omhoog zich weer recht te trekken wat een zinloze bezigheid lijkt te zijn op de gladde weg. Even verderop staan chauffeurs met scheppen zand uit de berm op de weg de gooien in de hoop enige grip te krijgen voor hun wagens. Op onze spijkerbanden rijden we met een rustig gangetje tussen de chaos door. Een tweede Kamaz met op sleeptouw een bus is even verderop ook in de berm beland. Een klein model bulldozer probeert beiden weer uit de berm te trekken maar dat lijkt een hopeloze zaak. Afgezien van de schuifpartijen lijken er geen onderlinge aanrijdingen geweest te zijn of verwondingen. De politie is in geen velden of wegen te bekennen. Dat laatste is natuurlijk niet waar, wij hebben er eentje op de achterbank zitten, maar verkeer lijkt niet haar verantwoordelijkheid te zijn en het opnieuw van een kleurtje voorzien van haar lippen blijkt meer aandacht te vragen dan de verkeerschaos om ons heen.

Gelukkig is nergens de weg volledig versperd en we kunnen verder naar Shymkent. Om drie uur komen we daar aan. We hebben er meer dan twee keer zoveel tijd voor nodig gehad als normaal. De documenten worden ingeleverd. Vanuit Shymkent moet er nog wat papierwerk bij en we krijgen de verzekering dat we vrijdag langs kunnen komen voor de verlenging van het visum. Deze keer geloven we het. Met de Russische dame die dit meldt hebben we al veel contact gehad en zij lijkt geen last te hebben van al te negatieve Kazachse gewoontes.

Wie denkt dat na het inleveren van de documenten voor de aanvraag van mijn verblijfsvergunning er rustig gewacht kan worden op de uitslag vergist zich. We hebben vlak voor het einde van 2006 de documenten ingeleverd bij de immigratiepolitie van ons rayon in Wanovka. De documenten waren toen al voorzien van een begeleidend schrijven uit Shymkent dat ze compleet waren. Er zou alleen van het afdelingshoofd in Wanovka een brief bij moeten, en daarna zouden de documenten direct terug kunnen naar Shymkent. De afgelopen week hebben we echter een paar keer naar Shymkent gebeld en de documenten zijn daar nog niet langs gebracht. Omdat over een week mijn visum afloopt, en voor het verlengen daarvan mijn documenten in Shymkent verwerkt moeten zijn, is er enige haast nodig om de documenten uit Wanovka naar Shymkent te krijgen. En haast is niet iets wat bij de meeste Kazachstaanse ambtenaren in de genen zit. Daarom rijden we vandaag naar het politiebureau van Wanovka om na te vragen wat de status is van onze documenten.

Na een tijdje in de wachtrij gestaan te hebben voor het kantoortje van het afdelingshoofd kunnen we naar binnen. “Oh, jullie documenten heb ik al lang naar Shymkent gebracht”, is het eerste antwoord. Daar komt hij echter niet zo gemakkelijk mee weg, want uit Shymkent hebben we duidelijk gehoord dat hij daar deze week nog niet is geweest. Na wat heen en weer geloop blijken de documenten ergens onderaan een stapel in een ander kantoor verdwenen te zijn. De begeleidende brief moet er nog bij en een ondergeschikte krijgt de opdracht daar direct mee aan de gang te gaan. Maandag brengt hij het dossier persoonlijk naar Shymkent krijgen wij de verzekering. We hebben nu in ieder geval voor elkaar gekregen dat het dossier aan de vergetelheid is ontkomen. Volgende week zien we wel verder.

Niet elke auto en elke automobilist zijn even aangepast aan de winterse omstandigheden. De onfortuinlijke bestuurder van deze wagen heeft de macht over het stuur verloren en van het talud gereden. De GAZ 53 vrachtwagen heeft nauwelijks voldoende grip om de zware personenwagen omhoog te trekken.

In Nederland is sneeuw slechts zelden wit. De veelheid van menselijke activiteit en de in het algemeen snel intredende dooi zorgen ervoor dat de witte deken meestal rap overgaat in een vieze smurrie. In Kazachstan met zijn landklimaat en lage bevolkingsdichtheid is dat anders. De sneeuw kan hier lang onaangeroerd blijven liggen, en wanneer het voldoende vriest blijven zelfs de wegen van platgereden sneeuw netjes wit zoals hier op de snelweg van Almaty naar Shymkent in de buurt van Karabulak.

Vandaag hadden we het plan om naar Taraz te gaan om te winkelen. Taraz ligt ongeveer even ver van ons vandaan als Shymkent, maar het ligt oostelijk van de Karataubergen. Deze bergketen houdt veel uit het westen komende neerslag tegen, waardoor de wegen rond Taraz op dit moment sneeuwvrij zijn. Helaas gaat ons plan niet door. Op de verbindingsweg van Zhabagly naar de centrale weg staat een hevige dwarswind waardoor poedersneeuw de weg heeft versperd. De sneeuwranden op de foto zijn in een tijdsbestek van 15 minuten ontstaan. We moeten dus terugkeren en via Tjulkebas naar de centrale weg. Dan zijn we al zo ver naar het westen dat we maar beter naar Shymkent kunnen rijden.

Het heeft vannacht 19 graden gevroren en ook overdag is het wat het KNMI nog matige vorst zou noemen. Dat levert op de ruiten prachtige bloemen op die zelfs midden op de dag op de beschaduwde plekken niet verdwijnen.