Wie een kuil graaft voor een ander…
…wordt het liefst niet moe.
De duurste nog niet renderende investering op ons bouwterrein is ongetwijfeld het gat voor onze septictank. Twee graafmachines zijn hier vele uren mee aan het graven geweest en na die inspanningen is het gelukt in onze betonnen bodem een gat te graven dat in de midden ongeveer 3,5 meter diep is. De hoeken onderin zijn rond omdat de laatste grote graafmachine dat niet netjes kon afwerken, maar als we die hoeken afsteken en de grond en stenen in het midden van het gat dumpen houden we een vierkante septictank over die nog altijd zo’n 3 meter diep is. Diep genoeg om een proefcentrumpje van een biologische waterzuivering in te maken.
We hebben Oezbeekse bouwvakkers aan het werk die het beton van onze omheining zullen afmaken en een opwarmprojectje was voor hun om de onderranden van de septictank recht af te steken zodat een keurige vierkante bak ontstaat. Helaas zij ook Oezbeken liever lui dan moe, dus in plaats van om in het gat af te dalen en daar de stenen los te wrikken in de hoeken hebben ze van bovenaf het losse leem van de deklaag naar beneden gepleurd. Het gat is nu van boven bijna een meter breder en langer, maar ook meer dan anderhalve meter minder diep. Na meting bleek er nog maar 1,7 meter over te zijn van de oorspronkelijke 3,5. Dat wordt vanavond voor straf zonder eten naar bed en morgen met de hand de boel weer uitgraven tot de originele diepte.
