In enkele weken tijd zijn we bij de derde groep bouwvakkers aangeland. In tegenstelling tot de eerste twee groepen bestaat deze voornamelijk uit schoolverlaters en dat heeft zo zijn voordelen. Schoolverlaters hebben nog niet de pretenties van de wat oudere bouwvakkers en zijn nog bereid te leren, luisteren en werken en zelfs af en toe zelf na te denken. Op die manier blijkt het bouwen van onze omheining plotseling veel gemakkelijker en sneller te lukken dan bij de voorgaande pogingen.
Hier wordt de bekisting geplaatst van één van de grote kolommen ter weerszijden van de poort aan de achterkant van ons bouwterrein. In de beton storten we direct elektriciteitsdraden mee zodat we op alle grote kolommen lampen kunnen plaatsen die we later vanuit huis aan en uit kunnen schakelen. Het kost even wat voorbereiding, maar dan dan hebben we straks ook wat.
Tot voor kort werd het water op de boerderij uit een nabijgelegen riviertje geschept. Sinds eind vorig jaar is er echter een dikke leiding gelegd tussen een bron op zo’n 700 meter afstand en de boerderij. De berekeningen aan de leidingweerstand die ik indertijd heb gedaan blijken in de praktijk vrij aardig te kloppen. Het water is voldoende voor de dagelijkse behoefde en om de flessen en bussen met melk te koelen. Het laatste deel van de leiding zal nog ingegraven worden en aangesloten op de leidingen die in de boerderij al voorbereid zijn voor de keuken.
De verbouwing van de boerderij in de bergen waar vorig jaar mee gestart is is van buiten grotendeels afgerond. Binnen moeten waterleiding en elektriciteit nog netjes aangelegd worden, maar ten opzichte van het hutje waar ik Elmira indertijd heb ontmoet is er heel veel verbeterd.
We hebben al veel personeel geprobeerd om te helpen bij de bouw van ons huis, maar de beste twee bouwvakkers zijn nog altijd Elmira en Nathalie. Elmira demonstreert hier aan de Oezbeekse bouwvakkers hoe de trilnaald werkt en op welke plekken je hem in de beton moet steken. Nathalie zorgt voor de afwerking van het beton.
