Naast het bouwterrein in het centrum van Zhabagly waar we ons droomkasteel bouwen bezitten we aan de rand van het dorp ook nog een huis dat we indertijd voor 1000 dollar hebben gekocht. Omdat de waterleiding er tot voor kort niet werkte hebben we het nooit klaar gemaakt voor bewoning. Afgelopen voorjaar is tijdens een grote storm een deel van het dak afgewaaid en om het huis niet verder te laten vervallen zetten we er nu een nieuw dak op voordat de winter met zijn zware sneeuwval invalt.
Elmira’s neef Sacha uit Rostov is voor een paar weekjes vakantie overgekomen uit Rusland en hij is van beroep dakdekker. Hij geeft daarom de plattelandse Kazachse bouwvakkers aanwijzingen hoe ze een fatsoenlijk dak op het huis kunnen zetten.
Af en toe kan Nathalie heerlijk voor zich uit dromen, zoals hier met haar roze knuffelkoe die ze van ome Sacha uit Rostov gekregen heeft.
Onze bouwput loopt nog ongeveer 40 centimeter af. De bedoeling is hem voor de winter helemaal waterpas te maken zodat de grond in de winter en het begin van het voorjaar kan inklinken. Daarvoor kan schoonvader’s graafmachine mooi ingezet worden. Wanneer de graafmachine rustig op de bodem van de bouwput zijn rondjes draait krijg je pas echt door hoe groot onze kelder straks gaat worden.
In het natuurreservaat bij ons dorp komt een zevental slangensoorten voor en van enkelen strekt het leefgebied zich uit tot voorbij ons dorp. Eén daarvan is de Dione rattenslang waarvan er vandaag een exemplaar onder ons wasrek doorkronkelde.
Rattenslangen zijn niet-giftige slangen met een rustig karakter. Daarom worden ze ook wel door mensen thuis in terrariums gehouden. De Dione rattenslang leeft van vogeleieren en is daarom een goede boomklimmer. Dit exemplaar hebben we vriendelijk de toegang tot ons terrein ontzegd en buiten het erf naar een gevelde boom verwezen. vanaf daar zal hij ongetwijfeld zijn weg wel vinden.
Nathalie kijkt belangstellend toe terwijl Isabel door één van haar boeken bladert.
Eén van de bouwprioriteiten deze herfst is het plaatsen van een nieuw dak op ons huis aan het begin van het dorp. Hoewel we dit huis niet bewonen omdat er in dit deel van het dorp geen druk staat op het waterleidingnet is het ook niet de bedoeling het te erg te laten verpauperen. Tijdens een voorjaarsstorm is een deel van de golfplaten met panlatten en al opgewaaid en omgevouwen op de andere helft van het dak. Daardoor is een gapend gat ontstaan. ‘s Zomers is dat niet zo erg omdat het dan toch nauwelijks regent, maar voor de zware sneeuwbuien van de winter moet het weer fatsoenlijk gerepareerd worden.
Sinds een aantal maanden is mijn schoonvader hoofd waterleiding en riolering in het dorp. Praktisch gesproken houdt dit in dat de lekken in de ondergrondse waterleidingen gedicht moeten worden en de verstoppingen in de riolering geopend. Dat je bij het woord verstopping niet te licht moet denken bewijst deze foto. Veel putdeksels zijn in de jaren na de val van het communistische regiem gestolen om verkocht te worden aan oud-ijzer handelaren en handige bewoners hebben de gevaarlijke open gaten deels dichtgegooid met stenen en grond.
Het is dorpsfeest in Donkerbroek en een traditionele component daarvan is de optocht. Deze twee jeugdige deelnemers willen ook een gooi naar de prijzen doen voor het mooist versierde vehikel. De foto toont wel welk verschil een volledig handmatig ingestelde spiegelreflexcamera kan maken. In het late avondlicht moesten de meeste fotograferende omstanders zich al behelpen met flitslicht maar mijn spiegelreflexcamera deed het nog prima met diafragma op f/4.5 en een sluitertijd van 1/20 sec. Meetrekken van de camera met de beweging van de fiets bij die lange sluitertijd laat het hier lijken alsof de fiets los is gekomen van de achtergrond en van het wegdek.
