De meeste mensen weten dat we in Kazachstan wat in toerisme doen, maar daarnaast hebben we ook nog onze agrarische bezigheden. Het introduceren van westerse agrarische werkmethoden in Kazachstan wat ooit begonnen is met de import van rundveesperma en veeverlossers is nu een belangrijke activiteit geworden waar met name Elmira zich mee bezig houdt. Voor een Nederlandse boer voert ze het praktische management van een agrarische BV in het hoogland van Yirsu, niet ver van Zhabagly. Dat betekende afgelopen weekend dat het daar gezaaide saffloer geoogst moest worden.
Wie de weblog in het verleden gevolgd heeft zal zich mogelijk nog herinneren dat het omdrukken van bomen met de bulldozer één van onze favoriete methodes was om bomen te rooien. Vandaag hebben we een wat meer conventionele methode met een kettingzaag toegepast om enkele fruitbomen uit de tuin te verwijderen. Een speciaal moment om meerdere redenen. Ten eerste was het een emotioneel moment voor mijn schoonvader omdat één van deze bomen in het verleden geplant was ter gelegenheid van de geboorte van zijn eerste kind. Maar de andere speciale reden is dat op de plek waar de bomen stonden een uitbouw van het guesthouse zal komen. De capaciteit zal worden uitgebreid met een gebouw met twee verdiepingen waarbij op elke verdieping zes tweepersoons kamers komen. Als deze aanbouw klaar is zal daarmee de capaciteit van ons pension in het dorp uitgebreid worden van zes kamers voor 11 mensen nu, tot 18 kamers voor 35 mensen. Samen met het guesthouse met vier kamers in de bergen, de twee yurten en de grote kampeerplaats kunnen we daardoor grote groepen gemakkelijk herbergen.
Vandaag zijn we in Almaty. Met de nachttrein heen en terug zitten we totaal 24 op het spoor om een tiental uren in de grootste stad van Kazachstan door te brengen. Mijn nieuwe Nederlandse paspoort ligt klaar op de ambassade en tegelijkertijd gaan we nieuwe visa aanvragen voor vrouw en kinderen. Dan kunnen we op elk moment dat we dat willen met de hele club naar Nederland afreizen voor familiebezoek.
Hoewel de moeder voor kinderen de aanvraag van een visum mag doen hebben we Nathalie meegenomen. Ze is nu zes, gaat naar school en je merkt dat daardoor de interesses gaan veranderen. Ze heeft net waterpokken gehad en de school heeft daardoor liever dat ze een paar dagen nog niet komt om te voorkomen dat andere kinderen het krijgen, maar zelf heeft ze nergens last meer van. Vandaar dat ze is meegereist naar Almaty.
De veranderende interesses merk je aan alles wat ze tegenkomt. In plaats van vragen om speelgoed of snoep te kopen bij elk stalletje waar we langs komen neemt ze deze andere omgeving helemaal in zich op. Bij alles wat anders is dan wat ze gewend is zegt ze: “Dat is interessant…”
Om de dag wat te breken hebben we de middag doorgebracht in het stadspark van Almaty. Hier is een dierentuin die iets beter is dan die van Shymkent maar nog niet te vergelijken met Emmen, en een aantal speelattracties. Op het filmpje glijdt Nathalie van een grote glijbaan.
Over een dikke week krijgen we een grote groep toeristen die een uitgebreid programma bij ons gaan volgen. Vandaag hebben we een deel van de route verkend om te zien of die nog geschikt is om met de groep te volgen. Een dergelijke screening is geen overbodige luxe omdat er zoveel gebouwd en veranderd wordt in Kazachstan dat je zomaar voor verrassingen kunt komen te staan. Eén van die verrassingen bleek deze keer dat een stuwmeer bij het dorp Kulan leeggelopen bleek te zijn. De dam van het stuwmeer wordt gerenoveerd en om dat mogelijk te maken heeft men het water uit het meer laten weglopen. Gelukkig is het stuwmeer niet van groot belang op de tocht dus daar hoeven we geen problemen door te verwachten.
Bij het volgen van het pad de bergen in stuitten we op een groep paarden en koeien die door een herder naar hun overnachtingsplek werden gebracht. Een doorwadingsplaats in een riviertje bleek een welkome plek voor de dieren om even bij te tanken. Vanwege de positieve reacties op de vorige video’s die door mij op Internet geplaatst zijn had ik ook deze keer weer een camera meegenomen. Alleen nu niet de camera van een mobiele telefoon, maar een fotocamera met de mogelijkheid om op heus HD formaat van 1920 x 1080 pixels video’s op te nemen. Samen met een statief levert dat beelden op die in kwaliteit niet te vergelijken zijn met de video’s die ik tot nu toe hier op de weblog heb laten zien.
Eén klein nadeel, het uploaden van deze minder dan drie minuten durende film kostte in totaal 17 uur. Je moet er wat voor over hebben om de weblog lezers tevreden te stellen 🙂 Een video reisverslag van deze expeditie komt over enkele dagen. Eerst moet al het beeldmateriaal naar YouTube overgepompt worden.
Zo af en toe pakken we de auto en gaan op zoek naar interessante nieuwe lokaties voor toeristen. Soms neemt zo’n tocht meerdere dagen in beslag, maar vandaag gaan we niet ver van ons dorp om in de bergen nieuwe routes voor terreinwagens te zoeken en eventuele overnachtingsplaatsen voor toeristen die te paard of te voet de bergen in trekken. Hierbij hebben we in ieder geval één nieuwe goede kampeerplaats gevonden die we over enkele weken met een groep toeristen direct uit gaan proberen. Een terreinwagen route vlak langs de grens van het Aksu-Zhabagly natuurreservaat moet eerst nog wat opgeschoond worden voor we die als route kunnen aanbieden. Er zitten een paar rivierovergangen in met stenen van zo’n halve meter doorsnee die eerst nog uitgevlakt moeten worden.
Het is verbazend welke kleine dingen je moet missen wanneer je in een ander land vertoeft. De kroket en zure haring zijn lastig mee te nemen uit Nederland, maar een aantal zaken kan wel in een koffer of periodiek postpakket naar Kazachstan worden verstuurd. Deurvastzetters behoren tot die laatste categorie. Niet iedereen zal bij het woord deurvastzetter meteen een idee hebben wat daarmee bedoeld wordt, maar ik denk dat in dit geval de foto meer zegt dan duizend woorden. Het vroegste moment dat ik mij kan herinneren dat een deurvastzetter in mijn leven kwam was op de kleuterschool, om de deur van de school naar het speelplein open te houden. Dat is bijna veertig jaar geleden. Die handige dingen blijken nog steeds in bijna onveranderde vorm te koop. Niet lang geleden heb ik een stel meegenomen naar Kazachstan om de poort deuren vast te houden. Geen overbodige luxe wanneer de wind vanaf Siberië waait. Gisteren hebben we er drie ingestort en de bouwvakker die hielp was onder de indruk van zo’n eenvoudig stuk vernuft.
Met een lasapparaat en een hoop oud ijzer om de deur ontkom je er af en toe niet aan om wat voor de kinderen in elkaar te knutselen. Deze keer is het een schommel waar Nathalie en Isabel zich gelijktijdig op kunnen uitleven.
