Het belangrijkste woord bij Kazachse bouwvakkers is “snel”, niet “goed”, of “nauwkeurig”. Vandaar dat wij niet veel Kazachse bouwvakkers aan het werk hebben. Ze mogen de bulk klussen opknappen onder onze supervisie, maar het nauwkeurige werk doen wij liever zelf. De gebruikelijke werkwijze bij het plaatsen van ramen en deuren hier is dat men een veel te ruim gat open laat dat minimaal zo’n 5 centimeter groter is dan het raam of de deur die geplaatst moet worden. Vervolgens wordt het kozijn geplaatst en aan alle kanten met specie aangesmeerd. Aansmeren is het goede woord denk ik, want het wordt altijd een ontzettende smeerboel. En scheef, dat is ook altijd standaard. De specie wordt volgens oud Kazachse wijze met een schepje tegen de muur gesmeten. Bij het plaatsen van de kunststof kozijnen bij mijn schoonouders hebben ze daardoor de kozijnen volledig ondergsmeten. En die beschadigingen krijg je nooit meer van de kozijnen af.
Vandaar dat wij dat anders doen, meer volgens de Westerse methode. De openingen voor de kozijnen worden eerst precies op maat gestuct. Hierbij maken we gebruik van exotisch gereedschap zoals een waterpas en lijmtangen. Vervolgens wordt het kozijn geplaatst, vast gezet en afgekit. Het kost wel wat meer tijd, maar het resultaat is dan ook heel anders. Op de foto’s zie je één van de deuropeningen van een slaapkamer en de reeds gestucte opening tussen de twee kinderslaapkamers waar het aquarium komt.
Na veel wikken en wegen is het besluit uiteindelijk genomen. Er komt wel een kelder. De fundering van onze bouwval die we opknappen bestaat uit losse betonblokken die op elkaar gestapeld zijn. Daarbinnen een kelder uitgraven kan wat link zijn als de boel gaat schuiven. Daarom komt de kelder onder de opslag waarvan we vorig jaar de fundering hebben gestort. Die fundering is van één stuk gewapend beton en er staat nog geen gebouw op. De kans dat gaat schuiven is niet zo groot. We hebben iemand in het dorp aangenomen die normaliter WC’s uitgraaft dus hij is bekend met de specifieke kwaliteiten van de bodem in ons dorp. het pikhouweel op de achtergrond is daarom geen overbodige luxe.
Op deze plek was vroeger een dalletje in het landschap vlak naast de dorpswinkel. Dat is bij het graven te merken. Het dalletje is later vol gegooid met grond dus er zitten relatief weinig stenen in de grond, maar deste meer lege flessen, speelgoed tot en met verkeersborden aan toe.
Nathalie en Isabel helpen dapper mee.
Soms kom je vreemd thuis. Toen we vandaag naar huis reden stond er een ongewoon groot groepje mensen bij de transformator in onze straat. Zwarte rook kwam uit de transformator en dat belooft in het algemeen niet veel goeds. Ook in dit geval niet. De transformatorolie was gaan lekken en had vlam gevat. Dat betekent dat we de komende dagen waarschijnlijk op zonnepanelen en onze generator moeten vertrouwen. De foto’s geven wel aan hoe men hier in Kazachstan met elektriciteit en transformator onderhoud omgaat.
De laatste tijd wandel ik veel en vandaag vroegen de dames of ze eens een keer mee mochten. Natuurlijk, dus zijn we met zijn drieën de bergen in getogen.
