Dat Nathalie een echte berggeit is heeft ze een paar dagen geleden al laten zien in het Aksu-Zhabagly natuurreservaat. Vandaag gaat ze voor het eerste een klimwand trotseren in een speelpark in Shymkent. Na afloop was het commentaar: “Pappa, het was verschrikkelijk!”, maar ze ging wel als een professional schijnbaar moeiteloos naar boven.
Vandaag ben ik in mijn eentje begonnen met een klus waar de Kazachse bouwvakkers minimaal drie tot vier mensen voor nodig dachten te hebben: het plaatsen van de bekisting voor het plafond van onze kelder. Ik heb geen idee hoe ze dachten die bekisting te moeten plaatsen, maar waarschijnlijk was het idee dat een paar mensen met gekromde ruggen onder de bekistingplaten zouden moeten staan om de platen op te tillen, terwijl anderen dan snel de platen zouden moeten schoren om niet weer naar beneden te vallen.
In mijn eentje pak ik het iets slimmer aan. Ik heb schragen in de kelder geplaatst waarop ik de bekistingsplaten kan leggen. Er is voldoende ruimte om de platen van onderen aan elkaar te bouten en vervolgens met mijn schroefschoren omhoog te vijzelen naar de gewenste hoogte. Om dat volledig waterpas te krijgen kun je beter in je eentje zijn dan met zijn vieren.