We hebben nog een heel aantal kuubs hout liggen die moeten worden verzaagd tot balken en latten voor het dak van onze serre en garage. Eind vorig jaar heb ik een aantal planken verzaagd met een handcirkelzaag, maar de continue belasting van het zagen door 5 centimeter dikke 6 meter lange planken was te veel voor dit beestje. De motor ging letterlijk in rook op. Afgelopen winter heb ik in Nederland via Marktplaats een cirkelzaagas aangeschaft om zelf een zaagtafel te maken. Een motor van 3 kW hebben we een maandje geleden gekocht en een tweedehands V-snaar poelie van een combine is een paar weken geleden op de onderdelenmarkt ook van eigenaar veranderd. Het asgat van de poelie was echter kleiner dan de as van de motor, vandaar dat we vandaag naar de draaier geweest zijn.
Op de motor zit nu de poelie. Samen met de cirkelzaagas komt die te hangen onder de constructietafel die ik normaal gebruik om ijzerwerk in elkaar te zetten. Erop komt één van onze bekistingsplaten. Die zijn glad afgewerkt met een toplaag waardoor de te zagen producten er gemakkelijk over glijden.
De motor is 3 kW, het grootste wat we konden vinden voor een éénfase 220 Volt aansluiting. Weliswaar hebben we op onze bouwplaats krachtstroom, maar om de zaagtafel universeel te kunnen gebruiken heb ik in dit geval liever een 220 Volt versie. De motor stond al drie jaar in de winkel waar we hem kochten en had onderhand wat schade opgelopen waarbij het dekseltje van de elektrische aansluiting kapot was gegaan. Dat leverde ons bij het kopen weer wat extra korting op.
De elektromotor komt uit China, en dat blijkt ook uit het typeplaatje. Met wat kennis van elektromotoren valt echter op te maken dat het motor model YL100-L1-2 betreft met een vermogen van 3 kW en een bouwjaar van 2009. Het nominale toerental is 2800 rpm bij een netfrequentie van 50 Hz en een netspanning van 220 Volt. De opgenomen stroom is 16,8 Ampere.
De motor heeft isolatieklasse B, dichtheid IP44, heeft een start condensator van 300μF en een run condensator van 60μF.
De onderste twee schema’s geven de mogelijke manieren van aansluiten aan. De te gebruiken aansluiting hangt af van de gewenste draairichting. Dit was het enige moment dat ik hulp nodig had van Google Translate. Het tweede teken bij elk van de schema’s betekent namelijk draai. Dan is het niet moeilijk voor te stellen dat het eerste teken dan linksom/rechtsom of met de zon mee/tegen de zon in betekent. De preciese betekenis van die eerste tekens heb ik niet achterhaald, ik test in de praktijk wel uit welke draairiching voor mijn zaag het handigst is.
Twee weken is familie van Elmira uit Rostov op bezoek. Nichtje Lena en haar veertien jaar oude dochter Katja. Twee weken die worden volgemaakt met bijpraten, maar ook met uitstapjes in de omgeving. Vandaag zijn ze naar de Aksu Canyon in het natuurreservaat. Dat is één van de diepste kloven in Centraal Azië. Nathalie is ook mee, voor de tweede keer in haar leven. Maar deze keer gaat ze niet alleen naar de kloof kijken vanaf de bovenhelling. Net als alle andere bezoekers loopt zij de helling af naar beneden. En dat is niet zo maar een helling. Een smal paadje met rollende stenen en andere hindernissen. Het hoogteverschil is zo’n 300 meter. Samen met Katja is ze echter als eerste beneden. Van Katja kan dat verwacht worden, zij is fanatiek gymnast en gaat naar een speciale sportschool. Maar de zevenjarige Nathalie laat zien dat wonen in een bergachtige omgeving en bijna dagelijks rennen op de hellingen bij het bergpension ook zijn vruchten afwerpt. Ook op de terugweg is ze als eerste weer boven.
Elmira vond toen ik de staanders van de serre constructie plaatste dat die nogal kort waren. Nu de liggers ook gemonteerd zijn denkt ze daar heel anders over. Dat worden joekels van ramen die we moeten gaan plaatsen. Daarmee krijgen we in ieder geval veel licht naar binnen.
De zijliggers zijn de zwaarste liggers van de serre constructie. De overspanning is bijna vier meter en dan weegt een met steenwol gevulde koker van 16 x 12 centimeter er aardig in. Aan één kant gebruik ik weer de beproefde pseudo-lijmklem schuifconstructie om de balken stapsgewijs omhoog te brengen. Maar aan de muurzijde kan dat niet. Daarom heb ik daarvoor een katrol geplaatst waarmee ik dat eind op kan hijsen. Een provisorisch kikkertje gelast op de voormalige gasbuis staander wordt gebruikt om het touw mee vast te zetten.
De staanders voor de gasbuis zijn indertijd precies op de hoeken van het huis geplaatst. Die zitten nu in de weg. Een tijdelijke staander is geplaatst om de gasbuis de komende dagen te dragen tot een nieuwe staander aan de serre constructie is gelast. De oude staander is weggeslepen omdat die precies op de plek zat waar de ligger van de serre constructie moet komen. Het is altijd gemakkelijk wanneer je nog wat oud ijzer hebt liggen. In dit geval is de tijdelijke staander gemaakt van een stuk dikwandig verwarmingsbuis dat we uit onze bouwval hebben gesloopt.
Van te voren heb ik op de plek waar de balk aan de muur moet komen gisteren al een draagconstructie van hoekijzer geplaatst. Het precies uitmeten en plaatsen van een paar kilo hoekijzer gaat veel gemakkelijker dan van een 90 kilo zware balk die op een stuk betonijzer en aan een touw balanceert. Met een lijmtang trek ik de balk de laatste centimeters in de draagconstructie zodat die daar vast gelast kan worden.
Dat past als Piet in Griet…
Gelast met basische elektroden. Niet een heel erg mooi vlak resultaat al zeg ik het zelf, maar er kan een olifant aan hangen. En het zit aan de binnenzijde waar dit nog wordt weggewerkt dus uiteindelijk zie je er niets meer van.
Na een dagje positioneren en lassen liggen de twee front liggers van de serre op hun plaats. Als je zo naar de foto kijkt is het wel verbazend hoeveel klimmateriaal ik in mijn eentje in gebruik heb. Maar een trap of ladder bij elke werkplek is veel gemakkelijker dan steeds met een ladder heen en weer sjouwen.
De verticale staanders van de serre staan nu een aantal dagen in de beton, dus dat is inmiddels voldoende uitgehard om de liggers te plaatsen zonder gevaar dat de staanders nog gaan verschuiven. De zwaarste liggers zijn zo’n 90 kilo en dat is best veel om in je eentje bovenop de staanders te leggen. Hulp van Kazachen is geen optie. In nauwkeurig plaatsen van zware dingen blinken ze niet echt uit. Maar hulp is ook niet nodig wanneer je een beetje slim bent aangelegd.
Zelf maak ik veel gebruik van lijmklemmen. Dat zijn op zich eenvoudige instrumenten waarbij één arm langs een glijder op en neer kan bewegen. Zodra er kracht op de glijder komt klemt die zich vast. Een dergelijke constructie is ook eenvoudig te maken met wat stukken betonijzer die bijna passend rond de staanders gelast zijn. Onbelast is zo’n constructie gemakkelijk op en neer te bewegen. Wanneer de balk erop ligt klemt hij zich echter vast waardoor de positie gefixeerd is. Door nu om de beurt de ligger links en rechts in stapjes van 10 centimeter omhoog te duwen is het minuten werk om de zware last naar zijn positie boven op de staanders te krijgen.
Let op het gele spul waarmee de koker is gevuld. Alle restjes steenwol zijn in de balken gestopt om ze beter isolerend en geluidswerend te maken. Zo hoef je ook niet na te denken waar je met al die afgeknipte steenwol vlokken heen moet.
Een paar muren in ons huis moeten nog gestucadoord worden. Het gaat om de wanden in de hal en in de nieuwe WC die we op de begane grond hebben gebouwd en het trapgat. Het trapgat kan alleen goed gestuct worden wanneer we de bestaande trap verwijderen. Dat moment hebben we zo lang mogelijk uitgesteld om alle zware bouwmaterialen naar de bovenverdieping te kunnen krijgen. Nu die verdieping grotendeels klaar is kan de oude trap eruit. Dat biedt ook de mogelijkheid om onze zwevende vloer met vloerverwarming op de benedenverdieping te storten.
Vandaag zouden twee mensen beginnen met het plaatsen van de stucadoorprofielen. De gebruikelijke methode hier in Kazachstan is om te beginnen in een hoek met tegen de muur smijten van specie tot een ongeveer vlak geheel ontstaat, maar wij verkiezen een werkwijze waarbij we eerst profielen precies waterpas en in lijn op de muur plaatsen en die gebruiken om de stuclaag af te reien. Wel wat meer werk, maar het resultaat is ook behoorlijk wat beter.
Eén van de personen is een specialist uit Oezbekistan die speciaal voor dit project is overgekomen. Aangeraden door de andere bouwvakker omdat hij zo goed is.
Snel werken is inderdaad geen probleem. In enkele uren is de eerste muur voorzien van de benodigde profielen. Maar ja, ik zou geen Nederlander zijn als ik vervolgens niet een rei en waterpas zou pakken om te controleren of de profielen wel netjes op de muur staan. Nou, eerlijk gezegd waren een rei en waterpas niet nodig. De profielen zagen er uit als het IJsselmeer bij windkracht vijf. De grootste afwijking die ik constateerde zat rond de centimeter. In mijn beste Russisch vroeg ik dan ook of ze met deze muur klaar waren.
Een wat vreemde blik kwam van de Oezbeekse specialist. “Natuurlijk is het klaar”, moet hij gedacht hebben, waar heeft die Nederlander het toch over. De andere bouwvakker kwam kijken en plaatste ook een rei langs de stucprofielen. Eén voor één pakte hij de kromme profielen uit de nog natte specie en legde ze op de grond. Vervolgens ging hij met de rei naar de tweede muur waar profielen op waren gezet. Ook die profielen lagen in een mum van tijd op de grond. In minder dan vijf minuten was een ochtend werken teniet gedaan.
Na de lunchpauze kwam de specialist niet meer opdagen, waarschijnlijk vanwege gebrek aan erkenning van zijn deskundigheid en kwaliteit door die domme Nederlander.
De specie waarmee de profielen op de muur waren gezet is ‘s middags weer van de muur gehaald en we zijn weer net zo ver als we waren.
