Lammert's Weblog

De wapening van de keldermuur zit er nu in. We gaan bekisting aan de binnenzijde plaatsen, maar gebruiken de afgegraven wand om de beton direct tegenaan te storten. Dit is een samengeperste keileemlaag, dus de hoeveelheid water die daardoor geabsorbeerd wordt uit de beton is niet zo hoog. Bovendien krijgen we daardoor een holte-loze passing tussen de betonmuur en de grond, waardoor er weinig kans op verzakkingen is.

En dan is er tussendoor ook nog werk te doen. Elmira werkt als rentmeester voor een Nederlandse boer hier en wanneer die verhinderd is neemt ze alle praktische zaken van het beheer op zich. Het is tijd voor het hooien van de eerste snee Luzerne. Om dat goed in de gaten te kunnen houden kampeert ze de komende week op het land in de bergen. Samen met een neef die op de trekker zal meerijden om de geperste pakjes te tellen en natuurlijk met Nathalie en Isabel die zo een leuke week vakantie in de natuur hebben. Het maaien is bijna voltooid wanneer we aankomen om de tent op te zetten.

Gelukkig hebben we door onze toerisme activiteiten veel spullen om snel een goed tentenkamp op te zetten.

Nathalie en Isabel helpen ook mee om het kamp snel in gereedheid te brengen.

Nee, Elmira heeft geen enge huidziekte. Dit is het resultaat wanneer je een keldervloer stort en met de trilnaald het beton extra verdicht. Wanneer er wat meer water in zit dan nodig dan gaat het lekker spetteren.

De constructie van onze serre is op basis van kokerbalken van 12 x 16 centimeter. Niet dat we zulke zware balken echt nodig hebben, maar ze kwamen vrij bij de afbraak van de oude kippenslachterij bij ons dorp. De balken worden ingestort in beton in het muurtje dat we vorig jaar gemetseld hebben.

Op de eerste foto is nog een detail te zien dat bij niet veel huizen voorkomt. In de grond zit een wit rond deksel dat de hemelwaterafvoer afdekt die we daar gelegd hebben. Hemelwaterafvoeren zijn zeldzaam hier en het water flikkert bij de meeste huizen gewoon het dak af waardoor er rond het huis bij regenachtig weer altijd een modderpoel ontstaat. Dat gaan wij anders doen.

Ook Elmira helpt mee om ons huis gereed te krijgen. De poorten moeten in de grondverf en dat zijn heel wat vierkante meters. Gelukkig hebben we er vandaag niet te warm en windstil weer bij.

Een Lada is een multifunctioneel voertuig. Zeker wanneer je zoals bij ons een verlengde en versterkte imperiaal hebt geplaatst. Zes pakken steenwol passen met gemak op het dak.

Het is buiten 31 graden en zwoel weer. Elke middag rond 4 uur hebben we een onweersbui. En wat doet een rechtgeaarde Nederlander dan? Die brengt een verlaagd plafond aan met 10 centimeter steenwol. In de zomer hebben we daar niet zoveel voordeel van, maar in de winter deste meer. Het plafond bestaat uit prefab kanaalplaten waar de oostenwind vanuit Siberië ‘s winters onder de dakplaten met -25 graden door direct overheen blaast. Isoleren is dus geen overbodige luxe. Ook liggen de kanaalplaten er op zijn Kazachs in met een hoogteverschil tussen het hoogste en laagste punt van bijna 10 centimeter. Door er een gipsplafond onder te hangen kan dat ook weer recht getrokken worden.

De leidingen van het elektrisch worden direct meegenomen zodat dat ook maar klaar is. Hier in Kazachstan is het gebruikelijk zo’n 20 centimeter onder het plafond een sleuf te hakken in de muur en daar de stroomdraden in te leggen. Boven elk stopcontact en schakelaar komt dan in de muur een verbindingsdoos te zitten. Wij doen het iets anders. De draden van alle stopcontacten en andere aansluitpunten gaan met PVC leidingen over het plafond naar één centrale lokatie. Er komt een centraaldoos in het plafond waar alles aan elkaar wordt gezet. Dit kost wel iets meer meters draad, maar het resultaat is aanzienlijk overzichtelijker. Bovendien kun je—mocht dat in de toekomst nodig zijn—nog eens nieuwe draden in de buizen trekken.

Het belangrijkste woord bij Kazachse bouwvakkers is “snel”, niet “goed”, of “nauwkeurig”. Vandaar dat wij niet veel Kazachse bouwvakkers aan het werk hebben. Ze mogen de bulk klussen opknappen onder onze supervisie, maar het nauwkeurige werk doen wij liever zelf. De gebruikelijke werkwijze bij het plaatsen van ramen en deuren hier is dat men een veel te ruim gat open laat dat minimaal zo’n 5 centimeter groter is dan het raam of de deur die geplaatst moet worden. Vervolgens wordt het kozijn geplaatst en aan alle kanten met specie aangesmeerd. Aansmeren is het goede woord denk ik, want het wordt altijd een ontzettende smeerboel. En scheef, dat is ook altijd standaard. De specie wordt volgens oud Kazachse wijze met een schepje tegen de muur gesmeten. Bij het plaatsen van de kunststof kozijnen bij mijn schoonouders hebben ze daardoor de kozijnen volledig ondergsmeten. En die beschadigingen krijg je nooit meer van de kozijnen af.

Vandaar dat wij dat anders doen, meer volgens de Westerse methode. De openingen voor de kozijnen worden eerst precies op maat gestuct. Hierbij maken we gebruik van exotisch gereedschap zoals een waterpas en lijmtangen. Vervolgens wordt het kozijn geplaatst, vast gezet en afgekit. Het kost wel wat meer tijd, maar het resultaat is dan ook heel anders. Op de foto’s zie je één van de deuropeningen van een slaapkamer en de reeds gestucte opening tussen de twee kinderslaapkamers waar het aquarium komt.