Zure regen, fabel of werkelijkheid?
Wie herinnert het zich niet van een jaar of 20 geleden. De zure regen zou ons land overvallen, de bossen zouden afsterven, het einde van het groene Nederland. De schreeuw van de zure regen is verdwenen. De bossen in Nederland staan er beter voor dan ooit en voor de jongere generatie is zure regen een onbekend begrip.
Hoe ik hier op kom? Ach sentimenteel misschien, maar zo vlak voor een lang vertrek naar Kazachstan maak ik altijd nog even een rondje. Soms met de auto langs bekende plekjes, of zoals vandaag door de tuin. Daarbij viel mijn oog op de Atlas Ceder die Elmira en ik anderhalf jaar geleden grondig onder handen genomen hebben. Alle takken onderaan hebben we toen weggezaagd om weer een ongehinderd looppad te creëren. Nu—twee winters later—heeft de boom aardig aan diameter gewonnen, de schors is bezig de wonden van de takken te overdekken en de boom blaakt van gezondheid.
Veel zaken in ons leven zijn een hype. Duren maar even, maar op het moment dat ze er zijn lijkt het alsof het ons voor eeuwig in de ban zal hebben. Wie dacht in dezelfde tijd van de zure regen niet dat de kubus van Rubic hét speelgoed van de moderne mens zou blijven? De bomen weten beter. Zij blijven staan en groeien door. Soms wat langzamer soms wat sneller, maar in ieder geval met minder stress en problemen dan wij menselijke schepsels.
Zie verder http://scholieren.nrc.nl/weekkrant/2002/25/51.shtml uit de scholieren editie van het NRC Handelsblad.
Een interessant artikel is bovendien dit artikel van Skepsis, waarin de achtergrond van milieubewegingen om bepaalde standpunten uit te blijven dragen ook als daar minder reden voor is wordt verduidelijkt.
