Een beetje van Lammert en een beetje van …
Ik heb inmiddels het bestuur in de keuken grotendeels overgenomen. Elmira is maar wat blij dat ze niet elke avond hoeft te koken en Ruslan blijft het liefst thuis als er weer een Nederlandse delicatesse op tafel komt. Enkele maanden geleden heb ik een hele serie kruidenpotjes uit Nederland over laten komen. Die voorraad is sinds enkele weken aangevuld met een serie soep-, saus- en maaltijdmixen. Samen met de hier ruimschoots voorradige basisingrediënten zoals rijst, vlees en aardappelen is dat voldoende om regelmatig een betoverende maaltijd op tafel te zetten.
Met name de Indonesische gerechten zoals Bami speciaal en Nasi saté blijken favoriet. Deze kruidige gerechten steken schril af bij de vaak flauwe lokale gerechten in Kazachstan. Waar ik zelf de gember in de nasi saté mix wel wat overheersend vind, vinden de Kazachen dat juist verfrissend en nieuw. Smaken verschillen, dat is wel duidelijk. Toch zijn we het op één punt eens: de Franse uiensoep die we vandaag geprobeerd hebben is een eenmalige verschijning in ons bord. De gedroogde uien die in het soepnat weer moeten wellen staan in geen verhouding tot de geurige en smaakvolle verse lokale soortgenoten.
