Zielig vlees
Vlak na mijn aankomst in Almaty op 23 april heb ik met Elmira gebeld. Vanwege haar hoogzwangere status kon ze toen niet naar Almaty komen en moesten we noodgedwongen nog anderhalve dag wachten op ons samenzijn. Eén van de eerste dingen die Elmira mij toen door de telefoon vertelde was dat Terra het leven had gelaten. Terra was één van de beste koeien van mijn schoonouders.
Elke dag wordt het vee onder begeleiding van een herder op de berghellingen geweid. Op sommige plekken komt in het voorjaar een kruid voor dat bij vee in de darmen voor enorme gasvorming zorgt waaraan het onfortuinlijke dier bij niet snel ingrijpen binnen een kwartier kan overlijden. Vorig jaar is dat met onze Wietske 1 gebeurd en nu was Terra het ongelukkige slachtoffer. Snel ingrijpen, wat bestaat uit het met een mes een opening maken door de huid naar de pens zodat het gas kan ontsnappen mocht niet meer baten.
Het merendeel van het vlees van Terra is verkocht. Vandaag eten we het restant, klaargemaakt als Goulash.
