Eerste dag in de kliniek
In de ochtend belt Elmira. De gynaecoloog verwacht vandaag de bevalling. Er is vier vingers ontsluiting wat er op wijst dat de bevalling aanstaande is. Tegen twaalven vertrekken mijn schoonmoeder en ik naar Shymkent. Eenmaal daar aangekomen blijkt er nog van weinig vordering in het proces sprake te zijn. We zitten een uurtje bij elkaar, waarna Elmira voorstelt dat ik met mijn schoonmoeder even ga winkelen. Er is net een nieuwe supermarkt geopend die ze nog niet gezien heeft. Kunnen we daarna even eten in een restaurant. Mocht er in de tussentijd nog nieuws zijn dan zal Elmira mij bellen.
Weinig nieuws blijkt er te melden en wanneer we tegen zessen terug bij Elmira komen is de toestand onveranderd. Elmira verveelt zich stierlijk en heeft aan het personeel gevraagd of ze even met ons mee kan. Dat is geen probleem, tenslotte is dit een privé-kliniek dus de klant is koning. Als ze maar weer terugkomt wanneer de symptomen van de bevalling duidelijker worden.
We gaan met zijn drieën naar een familielid dat hier woont. Een neef van Elmira’s vader om precies te zijn die vroeger directeur van de gasfabriek was en nu met kinderen en kleinkinderen woont in een groot huis aan de rand van de stad. Mocht het lang duren dan kunnen we hier overnachten. Voor Elmira is het even een afleiding.
Zoals in elk Kazachs gezin kijkt men niet op of om van dit onverwachte bezoek. Er wordt extra eten klaargemaakt en voor de onaangekondigde gasten slaapgelegenheid in gereedheid gebracht. Na een half uurtje breng ik Elmira terug naar de kliniek. Nadat we daar nog een tijdje keuvelen keer ik terug naar mijn slaapplek. Mobiele telefoon naast het kussen mocht het vannacht nodig zijn. Hopelijk duurt de nacht wat langer dan de vorige.
