De vlucht naar Almaty
De paspoortcontrole gaat snel. De veiligheidscontrole blijkt verplaatst te zijn naar de gates waardoor er geen opstopping ontstaat achter de paspoortcontrole. We lopen daarom direct door naar de tax-free zone. Elmira neemt de mogelijkheid te baat om Nathalie een schone luier onder te doen. Dat gaat hier in de speciale baby-rooms gemakkelijker dan straks in het vliegtuig. Daarna wandelen we wat door de taxfree winkeltjes. We hebben niet veel tijd vanwege onze verlate taxiaankomst en we lopen daarom vrij snel daarna door naar de gate. Gelukkig blijkt gate D41 vrij aan het begin van de pier te liggen. Er staan al een aantal mensen in de rij voor de veiligheidscontrole. De voertalen in de wachtrij zijn Russisch en Kazach. Er is geen twijfel mogelijk, dit is de plek waar ons vliegtuig binnenkort zal vertrekken.
De veiligheidscontrole gaat vlot. In Donkerbroek is vanochtend mijn riem kapot gegaan en die heb ik noodgedwongen achtergelaten. Deze riem had een grote metalen gesp die altijd het metaaldetectiepoortje activeerde. Ik kon zo snel geen passende riem vinden dus ik loop tijdelijk zonder en zowaar, ik kan zonder problemen doorlopen. Even de jas, rugzak en laptop weer van de baan afhalen en we kunnen door naar de wachtruimte.
Hier verloopt alles op rolletjes. Een minuut of vijf nadat we in de wachtruimte plaatsgenomen komt een grondstewardess langs. Een oud mevrouwtje en de mensen met babies mogen achter haar aanlopen en als eerste in het toestel. Soms heeft het voordelen om zo’n klein ukkie als Nathalie mee te hebben. Het oude mevrouwtje—zeker boven de tachtig—lijkt echter zo’n voorkeursbehandeling niet nodig te hebben. De handtas gaat om de nek—je weet immers maar nooit welke boeven je in de sluis naar het vliegtuig nog tegen komt—en met fiere stappen loopt ze achter de grondstewardess aan. Bij het toestel aangekomen moeten we zelfs nog even wachten omdat de schoonmaak nog niet helemaal voltooid is. Uiteindelijk kunnen we naar binnen waarbij ik één van de cabinepersoneelsleden vraag of het mogelijk is dat hij straks kijkt of het mogelijk is dat ik met iemand van plek ga wisselen. Hij zal het proberen maar de kans dat het lukt is niet erg groot zo verwacht hij. Er zijn namelijk twee babies aan boord en waarschijnlijk zit de vader van de tweede baby op de plek naast Elmira. Dat blijkt ook zo te zijn. In ieder geval positief dat hij al vooraf geinformeerd was over de aanwezigheid van babies. Op onze heenreis was de KLM stewardess verbaasd, zoniet ongeinteresseerd, over het feit dat Nathalie meevloog.
Zes uur en twintig minuten is de verwachte vluchttijd. Te overzien, maar met een bezige bij als Nathalie toch nog een hele opgave. In tegenstelling tot de heenreis waarbij de vlucht in de nacht plaatsvond, vindt Nathalie het geen tijd om te slapen en Elmira heeft behoorlijk werk om haar rustig te houden. Het liefst loopt Nathalie aan het handje door het gangpad. Dat heeft ook zijn voordelen. Ze maakt zo heel wat vrienden in het vliegtuig en Elmira kan wat sociaal contact maken met haar landgenoten wat de afgelopen twee maanden in Nederland maar sporadisch ging. Uiteindelijk gaat daarom de vliegreis toch nog vrij snel.
