Winterbanden met spikes
In Nederland is het ongebruikelijk dat in de winterse maanden de reguliere zomerbanden worden verruild voor winterbanden. In veel landen is dat anders. In de koudere landen zoals in Scandinavië is het gebruik van winterbanden zelfs verplicht.
In 1996 ben ik in de winterperiode naar Finland geweest, nog een keer gevolgd door een bezoek in praktisch dezelfde periode in 1998. Wat veel mensen niet weten is dat Finland een topland is op het gebied van productie van winterbanden en wat helemaal weinig mensen weten is dat die banden gefabriceerd worden door Nokia. Inderdaad ja, dat is het bedrijf dat de meeste mensen alleen kennen van hun mobiele telefoons. Nokia is een al zeer lang bestaand bedrijf dat gespecialiseerd was in de productie van kunstof en rubberen artikelen zoals laarzen en autobanden. Pas recentelijk kwamen ze op het idee dat ze mogelijk niet alleen in staat waren om de plastic behuizingen van telefoons te maken, maar ook het elektronische binnenwerk. Van die ommezwaai stamt hun wereldbekendheid.
Finland is een koud land, zeker in de winter. Door de noordelijke ligging heeft de zon in de winter niet of nauwelijks invloed. In tegenstelling tot Noorwegen is er geen invloed van de warme golfstroom en daardoor zijn temperaturen van 30 graden onder nul op veel plaatsen heel gewoon. Bij dergelijke temperaturen heeft zout strooien om de wegen schoon te houden geen zin. In plaats daarvan schuift men de wegen vlak waardoor er een restlaag van sneeuw en ijs overblijft. Daarop rijden de auto’s die in dat land voor zo’n 90% van winterbanden met spikes zijn voorzien.
Ik was indertijd verbaasd door de goede wegligging die dergelijke banden op een glad wegdek verzorgen en na mijn terugkeer heb ik in Nederland voor mijn auto ook winterbanden aangeschaft. Zonder de metalen spikes, want die zijn in Nederland verboden in verband met potentiële schade aan het wegdek. Van die winterbanden heb ik veel profijt gehad.
Kazachstan heeft een landklimaat met als gevolg dat de winters ook daar strenger zijn dan in Nederland. Ook hier wordt weinig tot geen gebruik gemaakt van zout en zand als strooimiddel. Alleen op de gevaarlijke hellingen op de doorgaande wegen wil men bij uitzondering nog wel strooien omdat anders helemaal geen verkeer meer omhoog kan.
Vandaag zijn we naar Shymkent geweest voor algemene inkopen. De hele weg—zo’n 100 kilometer—was één ijs- en sneeuwvlakte en de snelheid kon niet boven de 40 kilometer per uur. Zelfs met die snelheid schoot onze achterwiel aangedreven auto af en toe nog weg. De auto stond nog op de zomerbanden waarmee hij vanaf de fabriek is afgeleverd. Omdat ik binnenkort terug naar Nederland ga voor werkzaamheden en ik Elmira op een veilige manier wil achterlaten hebben we daarom vandaag winterbanden gekocht. Met spikes deze keer want hier in Kazachstan is deze luxe uitvoering van de winterband wel toegestaan. Het zijn geen banden van het merk Nokia geworden, die zijn hier niet te koop, maar Kama’s, het meest voorkomende bandenmerk in de staten van de voormalige Sovjet Unie.
Het resultaat was verbluffend. Op de terugweg konden we zonder problemen 70 kilometer per uur rijden zonder dat de auto de neiging had uit te breken. Het voelt een beetje aan alsof je een schip bestuurt in plaats van een auto. Af en toe schuift de auto zijwaarts een centimetertje weg, totdat één van de spikes weer grip krijgt op de gladde ondergrond. Ik kan nu tenminste met een veilig gevoel terug naar Nederland.
Overigens vielen de afmetingen van de spikes mij hard mee. Ze lijken op kleine schroefjes met een bol kopje van zo’n anderhalve millimeter. Er zitten geen scherpe punten aan die ik had verwacht, dus kans op verwonding van medeweggebruikers bestaat er op die manier niet.
In Nederland zijn dergelijke banden vanwege het lagere aantal vorstdagen en het pro-actieve strooibeleid minder nodig, maar ik zou met mijn ervaringen uit het verleden met mijn vorige auto toch iedereen willen aanraden in de winterperiode reguliere winterbanden aan te schaffen. Het scheelt echt een hele hoop in wegligging!
