Zo komt Jan Splinter door de winter
Aanhakend op het vorige verhaal op het vogelringstation Chokpak niet ver bij ons uit de buurt: De pas waar de vogels massaal langs trekken omdat het de gemakkelijkste plek is om een bergrug te passeren wordt ook door veel andere vogels aangedaan, namelijk mensen in automobielen. Vogels zijn in wezen slimmer dan mensen. Zij passen wel op om in de koude wintermaanden over de ijzige passen te trekken. Ze zitten dan al lang en breed in hun warme winterverblijven. Met mensen is dat anders.
De Chokpak pas kan—ondanks zijn relatief lage ligging van zo’n 1200 meter boven de zeespiegel—voor het verkeer in de wintermaanden een behoorlijk obstakel zijn. De wegen ernaartoe zijn steil en door de koude wind die vanuit het oosten hier vaak waait is het moeilijk om met zout en zand de weg begaanbaar te houden. Toch loopt over deze weg de belangrijkste transit route naar Almaty, en vele vrachtwagens—waaronder dagelijkse convooien uit Iran en Turkije—passeren de pas met hun goederen. Meer dan eens strandt een vrachtwagen op een helling onfortuinlijk in de berm.
Hier ligt een dankbare taak voor de bezitters van zwaar materieel zoals bulldozers. Vroeger stond mijn schoonvader met zijn bulldozer bij de moeilijkste helling richting de pas om gedupeerde vrachtwagenchauffeurs weer op de weg te helpen. Een dankbare en winstgevende taak. 100 dollar per dag en vaak ook nog luxe waar zoals chocola en westerse sigaretten. Mijn schoonvader is op het ogenblik bezig om het huis in gereedheid te brengen voor toeristen die bij ons vanaf februari drie maanden willen verblijven, maar zijn taak is nu overgenomen door mijn zwager Sapar, de echtgenoot van Elmira’s zus Gulnara. Zijn broer woont in Vysoke, een dorpje vlak bij de top van de Chokpak pas en met zijn tweeën hebben ze de afgelopen dagen al menig vrachtwagen weer in het spoor geholpen.
