Voorbereidend autoonderhoud
Gisteren hebben we de nodige zaken gekocht voor de onderhoudsbeurt van de auto, vandaag begin ik met de voorbereidingen. In onze regio kennen ze niet het systeem van een standaard onderhoudsbeurt volgens het boekje van de fabrikant. In plaats daarvan wordt alleen dat gerepareerd waar de garage opdracht voor krijgt. Dat betekent dat je al vooraf een beeld moet hebben van wat er aan de auto gebeuren moet.
Het weer is rustig, al lijkt het er nog steeds op dat er periodiek een bui kan gaan vallen. In de perioden van opklaring doe ik de voorbereidende handelingen voor het autonderhoud. Dit houdt ondermeer het vervangen van de brandstoffilters en luchtfilter in en het zandvrij maken van die delen van de motor—zoals de olievuldop—waar men ongetwijfeld bij moet. Men werkt in garages in Kazachstan niet zo precies als in Nederland dus is het beter om er maar voor te zorgen dat er geen zand in de buurt is, dan het risico te lopen dat er per ongeluk een hoop van dat spul in het aandrijfwerk terecht komt.
Bij het vervangen van de filters vallen ook nog een paar andere dingen op. Een luchtslang die ‘s winters warme lucht vanaf de motor aanzuigt blijkt een scheur te vertonen. Dat is nu niet erg, de motor staat op zomerstand, maar het is wel zaak dat we daar binnenkort een nieuwe slang voor kopen. Bovendien is een slangenklem van een luchtslang afgevallen. Mogelijk gebroken doordat hij in de fabriek te strak is aangedraaid. Ook dit is geen groot probleem. Ik heb van de benodigde afmeting bovendien nog een slangenklem liggen die ik direct maar monteer. Is dat probleem tenminste verholpen.
Verder zijn er weinig zaken—afgezien van de normale onderhoudspunten—die bij de komende onderhoudsbeurt speciale aandacht behoeven. Het niveau van rem- en koppelingsolie is al maanden constant, en ook de koelvloeistof en ruitensproeiervloeistof staat nog op goed niveau. Dat laatste mag ook wel, want we hebben inmiddels onze derde ruitensproeiervloeistofbak gemonteerd.
Eén probleem wil ik het liefst nu wel oplossen. Wie mijn weblog volgt zal weten dat onze kachel in de auto het goed doet. Te goed naar mijn idee, want deze winter moesten we zelfs in de vrieskou bij aangeschakelde aanjager onze ramen openen om het niet te warm te krijgen. Ook ‘s zomers rijden we altijd met minimaal één geopend raam omdat anders de temperatuur niet te harden is.
Ik heb uit Nederland een tijdje geleden een Engelstalige Haynes werkplaatshandleiding van onze Lada meegenomen. Gekocht voor een paar euro op eBay. Dit boekwerk bevat veel foto’s en tekeningen van details van de auto en in het bijzonder een paar bladzijden die gewijd zijn aan het verwarmingssysteem. Mogelijk kloppen de tekeningen niet helemaal—in Engeland waar het boek is uitgegeven zit het stuur rechts, dus misschien zijn een aantal onderdelen gespiegeld gemonteerd—maar het geeft wel een goede kijk op de functionaliteit. Het verwarmingssysteem van de Lada wordt geregeld met drie schuifhendels. De bovenste hendel moet volgens de tekeningen in het boek een klep openen en sluiten die warm water uit het koelcircuit van de motor toelaat tot de kachel. We hebben al sinds het begin dat we in onze auto rijden het idee dat die bovenste schuif bar weinig doet, maar met het boek in de hand is het nu eindelijk mogelijk te kijken welk probleem er mogelijk mee is.
De klep van het koelwatercircuit blijkt op een bijna onzichtbare plek gemonteerd te zijn, maar door op de knieën op de grond te gaan zitten en vervolgens het hoofd onder het handschoenenkastje te buigen kunnen we hem lokaliseren. Aan de bovenste schuifhendel blijkt een staalkabel bevestigd te zijn die inderdaad naar de koelwaterklep loopt. Zoals gedacht blijkt die kabel fabrieksmatig nooit aan de klep gemonteerd te zijn geweest. De klep loopt zelfs nog stroef wanneer ik hem voor de eerste keer met de hand sluit. Een klein waterpomptangetje en vroedvrouwenvingers brengen uitkomst. Na een paar minuten gewurm heb ik de kabel stevig bevestigd aan de hendel van de klep. De schuifhendel een paar keer proberen en het werkt inderdaad. Hopelijk wordt nu het binnenklimaat van onze auto wat aangenamer.
Grandioos, zoals jij kunt schrijven! Heerlijk om te lezen. Je krijgt het gevoel dat jij overal verstand van hebt, zelfs van auto’s. Je hebt de auto al een hele tijd en kom er nu achter dat je een ijzerdraadje aan een hendeltje moet doen om de verwarming te kunnen bedienen! En dat lukt misschien ook nog! Heerlijk heerlijk. Nog meer van zulke verhalen! Het leest als een jongensboek ga door ga door. vriendelijke groeten, Peter.
Reactie door Peter — 4 May 2006 @ 21:18
Het is al een stuk koeler in de auto, dus het werkt echt 🙂
Wanneer je een Sovjet auto koopt en het werkt niet helemaal zoals je van een Europese auto gewend bent ga je er automatisch vanuit dat dat komt door een ontwerpfout en niet door een los hangend kabeltje. De normen liggen hier wat anders dan in Nederland, je bent al lang blij als de auto start wanneer je het sleuteltje omdraait. Als de kachel het dan ook nog doet is dat een extra pluspunt en wanneer de kachel ook in de zomer blijkt te werken dan doe je het raampje open.
Maar dat de kachel regelbaar bleek te zijn, Wauw! Kennelijk nog een rudimentair stukje Italiaanse ontwerpfilosofie van de Fiat waar ze ons model van hebben gekopieerd.
Reactie door lammert — 5 May 2006 @ 6:18