ZIL handleiding via internet
Ons zwaar-transport-medium hier in Kazachstan is de ZIL vrachtwagen. Het is een vrachtwagen met een lange history van vele eigenaren en minstens zovele modificaties. De basis is echter nog steeds goed en het is een prima wagen om bouwmaterialen en dergelijke voor onze nieuwbouw aan te voeren.
Een groot probleem is echter dat er hier in Kazachstan veel pseudo-deskundigen wonen, maar dat slechts weinig mensen echt verstand hebben autoreparatie en afstelling. Tot nu toe de enige uitzondering die ik ken is een man in Sastobe, hier ongeveer 60 kilometer vandaan, waar wij elke 10.000 kilometer onze Lada heenbrengen voor het kleppenstellen en carburateur tunen. Deze man straalt geen air uit van namaak deskundigheid, maar levert vakwerk met nauwkeurige meetapparatuur en kennis van zaken. Met hem hebben we al de afspraak dat we met onze vrachtwagen langs kunnen komen voor de fijnafstelling, maar voor dat kan is het eerst noodzakelijk om te weten of alle hoofdcomponenten van de motor functioneren en aanwezig zijn.
Dat laatste is bepaald niet triviaal. In het koelwatercircuit zijn bijvoorbeeld twee openingen afgeblind met een stuk rondhout. Dat is in een ver verleden gebeurd en de koeling functioneert nog steeds, maar het is niet zoals de ingenieurs van de fabriek het indertijd bedoeld hebben. Bovendien miste ik bij de carburateur revisie vorig jaar een aantal onderdrukleidingkjes die wel aangesloten hebben gezeten, maar waarvan niet meer was te achterhalen waaraan. Dergelijke onderdrukleidingen worden vaak gebruikt voor ondermeer het bijregelen van de vervroeging van de verdeler. Er zonder werkt de motor ook, maar verbruikt meer benzine dan normaal. Een ander terugkerend probleempunt is dat het luchtfilter snel verstopt raakt met zand. Raar omdat juist ons type vrachtwagen ontworpen is om te functioneren in ruw terrein en op landerijen.
Niemand weet hier echter te vertellen hoe een ZIL motor origineel in elkaar hoort te zitten—ze vinden er zelf aan sleutelen en prutsen veel leuker dan nadenken over hoe de ontwerper het bedoeld had—en dus heb ik tot nu toe moeten vertrouwen op de informatie die ik te horen kreeg en de schaarse info die op internet te vinden was.
Daarom ben ik vanavond maar weer eens internet opgedoken. Tot mijn verbazing vond ik na een behoorlijke zoektocht een gebruikersclub van ZIL-131 vrachtwagens. De ZIL-131 is de nieuwere versie van onze ZIL-130, maar motorisch is hij praktisch identiek. Er ligt dezelfde 150 PK achtcilinder V-motor in die alleen op het punten als luchtfilter en oliekoeling licht is aangepast. Er zijn van de ZIL-131 een aantal militaire uitvoeringen als radiowagen en decontaminatiewagen die bij verzamelaars in Europa in trek zijn, en één van deze verzamelaars heeft een website opgericht met een forum, foto’s en zelfs een te downloaden technische handleiding van de vrachtwagen. Ik hoef denk ik niet te zeggen dat ik mij direct bij deze gebruikersclub heb aangemeld. De handleiding van de vrachtwagen heb ik vanavond integraal gedownload. Nog niet zo’n triviale bezigheid met onze langzame internet verbinding. Meer dan vier uur waren er nodig om de 326 pagina’s tellende handleiding naar mijn laptop te halen. De handleiding is in het Russisch, maar dat deert mij niet. De technische woorden ken ik onderhand goed genoeg en de afbeeldingen spreken ook boekdelen. Morgen kan ik beginnen met uitprinten, heb ik eindelijk een goede basis om te bepalen wat er nog aan de vrachtwagen moet gebeuren voor we hem kunnen laten fijnafstellen door de tuner.
