Hooi pakjes teller
Het is het hooiseizoen dus Ruslan is bijna dagelijks op stap met de pakjespers om hooipakjes te maken. Het werk wordt per pakket afgerekend. Dat betekent dat er tijdens het persen geteld moet worden om aan het eind van de dag het bedrag te kunnen berekenen. Tot voor kort nam Ruslan daarvoor de overbuurjongen mee die de hele dag mee op de tractor reed en de geproduceerde pakjes turfde. Hiervoor werd het voor lokale begrippen vorstelijke loon van 1000 Tenge (7 euro) uitbetaald. Vanaf vandaag hoeft dat echter niet meer.
Vanuit Nederland heb ik een elektronische telunit en een inductieve sensor meegenomen. Vandaag zijn die op de pers gemonteerd waardoor er nu automatisch bij elke slag van het bind- en snijmechanisme geteld wordt. Ruslan was eerst verbaasd van de eenvoud van het systeem, maar hij is er nu maar wat blij mee. Voor dik vijftig euro aan onderdelen zit er nu een industriële waterdichte teller op de pers. Die kosten heeft hij in acht dagen terugverdiend omdat de buurjongen thuis kan blijven. Dat zijn nog eens terugverdientijden. Bovendien zijn er nu geen discussies meer over telfouten. Er is nu wel in Zhabagly de eerste werkloze ten gevolge van de technische automatisering te betreuren, maar ook hier valt de voortuitgang niet te stuiten.
De inductieve sensor is geplaatst naast een ronddraaiend curvewiel van de bind- en snijinrichting. Dit wiel is praktisch spelingsvrij gemonteerd en maakt per pakje één omwenteling. Het is daarmee een ideaal wiel om het aantal pakjes te tellen. De sensor is vrij klein, daarom heb ik hem op de foto hieronder geel omcirkeld. Een mooi voorbeeld waar Sovjet technologie en westerse sensortechniek prima samen gaan.
